چشم انداز تاريخي پارلمان و دموكراسي در ايران

اين روزها چون فضا، فضاي انتخاباتي است عمدتا به يك واقعه پيش رو پرداخته مي‌شود و نگاهي كه به پديده انتخابات مي شود نگاه لحظه اي است به پديده اي كه قرار است در يك روز معين اتفاق بيفتد و مردم در آن شركت كنند و تمام شود. اگر بخواهيم با رويكرد تاريخي به انتخابات نظر كنيم ابعاد ديگري هم از اين اتفاق پيش رو شناخته مي‌شود و اهميت اين اتفاق را بيشتر مي كند و به ما نشان مي دهد كه بر خلاف تصوري كه پس از انقلاب چنان به شدت القاء كردند كه گويا اصلا تاريخ بشريت از سال 1357 به بعد شروع شده و قبل از آن هيچ تاريخي نداريم خواهيم ديد كه درخت رو به رشد دموكراسي در ايران درختي است كه نهالش بيش از يكصد سال پيش در اين كشور كاشته شده. انقلاب ايران و جنبش اصلاح طلبي در امتداد جنبشي است كه در اين يكصد سال جريان داشته و شايد با همين نگاه تاريخي است كه مي توانيم بفهميم چرا با وجود اينكه همواره مخالفان انتخابات آنرا تحريم مي‌كنند و نارضايتي خود را اعلام مي‌دارند با اين حال نيمي از مردم در انتخابات شركت مي‌كنند