اولين اطلاعات در مورد واكسيناسيون به قرن ششم بر مي گردد. واكسيناسيون از زمان هاي بسيار قديم در هند، چين و ايران مورد استفاده بوده است. تقريباً در قرن پيش بود كه دكتر ادوارد جنيريك تكنيكي را براي واكسيناسيون بر ضد آبله كشف كرد. در 14(May) سال 1975 دكتر جيمز اولين بار از ويروس ضعيف شده آبله گاوي براي واكسناسيون فردي به نام جيمز فيليپ بر عليه آبله استفاده كرد. كار جنر با واكسيناسيون آبله گاوي اولين تلاش علمي براي كنترل بيماري هاي عفوني بود. كه با تلقيح دقيق و برنامه ريزي شده سيستماتيك صورت گرفته بود. كار ادوارد جنر پايه اي براي ساختن واكسن هاي جديد و مدرن شد. با وجود اينكه تقريباً يك قرن پيش دانشمند فرانسوي، دكتر لوئي پاستور دريافت كه يك فرد مي تواند بر عليه يك بيماري مسري و عفوني حفاظت شود هنگامي كه اين فرد با پاتوژن ضعيف شده آلوده شود كه باعث ايجاد بيماري بسيار ضعيف و آرام ميكند كه تقريباً بدون ضرر است. مهمترين رويدار در تاريخ واكسيناسيون كه به آن دليل لوئي پاستور مشهور شد در سال 1885 زماني رخ داد كه پسري به نام ژوزف ميستر توسط يك سگ هار گاز گرفته شده بود. براي اولين بار در تاريخ فردي به صورت موفقيت آميز بر عليه هاري واكسيناسيون شده بود.