تصفيه ( فيلتريشن ) روشي موثر براي نمك زدايي در نمونه هاي بيولوژيكي

روشي موثر و سريع براي نمك زدايي يا تغيير بافر نمونه هاي بيولوژيكي

ديافيلتريشن روشي است كه غشاهاي فراپالايش (پالايش از لا به لاي صافي اي كه قادر به گذراندن ذرات بسيار و ريز ميكروسكوپي باشد) را براي تغيير، جابجايي يا كم كردن غلظت نمك يا مواد حل شده در محلول كه شامل پروتئين ها، پپتيدها، نوكلئيك اسيد و مولكولهاي ديگر مي باشد، مورد استفاده قرار مي دهد. كه در اين حال با انتخاب صافي‌هاي غشاء نفوذپذير (تراوا) براي جداسازي اجزا محلول بسته به اندازه مولكول به كار مي رود. يك غشا فراپالايش مولكول هايي را كه بزرگتر از منافذ غشا هستند را در خود نگه مي دارد، در حالي كه مولكولهاي كوچكتر مثل نمك و مواد محلول در آب كه قابليت نفوذپذيري %100 دارند، به راحتي از غشا عبور مي دهد. در اينجا ما مفاهيم مربوط به غلظت پروتئيني و ديافيلتريشن را شرح داده و روش هاي مختلف اجراي ديافيلتريشن و تاثير آنها روي مراحل زمان، حجم، ثبات و بازيافت را مقايسه مي كنيم.