در دوران هخامنشيان ايرانيان پي ستونها را از پائين به هم وصل مي كردند و در واقع فونداسيون نواري اجرات مي كردند و ستونها در بالاي ساختمان به هم متصل مي كردند يا شاه تيرها را اجرا مي كردند و بدين ترتيب يك ساختمان اسكلت سنگي، چوبي مي ساختند تا در مقابل زلزله مقاوم باشد و به همين خاطر است كه انديشمندان تاريخ دنيا ايرانيان را اولين مهندسان ساختمان و راهسازي مي دانند.
متأسفانه امروزه شاهددهستيم كه بيشتر ساختمانها در مناطق فقيرنشين با همان اصول اوليه ساخته مي شود كه در تاريخ ثبت شده است بخاطر اينكه در عمران نقش اساسي را اقتصاد تعيين مي كند كه اين عامل موجب سرپيچي مسئولين از قوانين و ضوابط ساختماني مي شود كه بتايستي موجب توجه جدي قرار گيرد زيرا اكثر ساختمانهايي كه ساخته مي شوند دوام لازم را ندارند و بيشتر اصول مهندسي در آنها اجرا نگرديده است. عامل ديگر بي اطلاعي مهندساني است كه همه چيز را در دانشگاه به طور تئوريك آموخته اند و تا خود را به كار عملي وفق بدهند مدت زيادي طول مي كشد كه در اين مدت صدمات شديدي را بر پيكر ساختمان سازي و شهرسازي وارد مي كنند.