معماری
دانلود پروپوزال پایان نامه کارشناسی ارشد رشته معماری تزیینات معماری مسکونی ایران بیان مسأله: اهمیت انسان به زیبایی از همان دوران که یکجانشینی و سکونت در یک محل را انتخاب کرد وجود داشته است و تزئین قسمت های مختلف یک بنا به عنوان زمینه ساز بیشترین امکان بروز خلاقیت فردی همیشه همراه انسان بوده است و فقط در دوره های مختلف نوع ارائه و موضوع آن اندکی متفاوت بوده است. در گذشته میتوان اهمیت بیننده و وضع روحی و قضاوت او در فرآیند ادراک زیبایی را مشاهده نمود هر چند که دربرخی دوره ها افول و در برخی دوره ها صعود را شاهد هستیم ولی مسئله اصلی اینجاست که اهمیت به تزئین و زیبایی وجود داشته باشد. اکنون با نگاهی گذرا به اطراف خود میتوانیم دریابیم که این زیبایی از ساختمانها رخت بربسته و یا اینکه اگر توجه کمی هم به آن شده در بدترین شکل ممکن خود می باشد. ما در هر زمانی باید فراموش نکنیم که با نگاه به آیینه پشت به جلو برانیم و هنر آنجاست که اعتقادات و باورهای دیرینه را حال پسندانه کنیم و به آن فرم قابل قبول دهیم، فرمی که گذشته از«صورت» پذیرش، بتواند جوابگوی نیازهای روانی و عاطفی، نیز باشد. به همین دلیل با مروری اجمالی بر آنچه که در گذشته بوده و تاکید بر منازل مسکونی دوره قاجار و اوایل پهلوی تلاش را براین می گذاریم که با کسب اطلاعات از این دوره سعی در بهتر کردن آنچه در حال حاضر داریم و آنچه که در آینده در پیش رو خواهیم داشت کنیم. کلمات کلیدی: تزیینات منازل پهلوی تزیینات منازل قاجار تزیینات معماری مسکونی هدف و ضرورت: طوفان نوگرایی و تکنولوژی و افزایش و ازدحام جمعیت در عصر جدید سبب شده است که انسان به جای خانه های امن و زیبا و الهام بخش دیرین به مجموعه هایی که بی شباهت به قفس پرندگان نیست پناه برده و به تدریج خاطرات شیرین گذشته را به باد فراموشی سپارد و نسل جدید حتی فرصت بازدید و تماشای محل زندگی پدران خود را نیز نداشته باشد. اگر در امر هر ساختنی بدون نگاه به گذشته و بدون در نظر گرفتن تاثیر کیفیت فضا بر کیفیت فعالیتهای انسانی اعم از مادی و معنوی و همینطور مسئله مهم و حیاتی تاثیر محیط و فضا روان انسان غافل بمانند، ساختمانهایی می سازند که در آن فرسایش جانشین آرامش می گردد. اگر در چهارچوب هر مد یا هر سبک هنری حدو جای پذیرش نوآوری رعایت و حفظ شود عکس العمل منفی به وجود نمی آید و هنرمند به افراط و تفریط نمی رود مانند معماری امروز ایران که فرم های بی قواره به قالبهای خالی از محتوا دهن کجی می کنند، یعنی طرح نه دیگر پایبند سنتها است و نه آنکه طراح مفهوم مدرن را درک کرده که حد آن را رعایت کند.
