مهندسی آب
دانلود مقاله کارشناسی ارشد در رشته ی مهندسی آب - سازه های آبی مطالعه آزمایشگاهی آبشستگی موضعی اطراف سری آبشکن های L شکل
چکیده: آبشکن ها سازه هایی هستند که با هدف انحراف جریان از ساحل فرسایش پذیر رودخانه، ایجاد مسیر مناسب برای هدایت جریان، کنترل سیلاب، برقراری عمق لازم برای اهداف کشتیرانی، حفاظت دیواره خارجی قوس ها و طرح های اصلاح مسیر رودخانه، مورد استفاده قرار می گیرند. از جمله مسایل مهم در طراحی آبشکن ها،
پدیده آبشستگی موضعی دماغه آن ها می باشد، كه به علت تنگ شدگی مقطع جریان و وجود جریان های گردابی های قوی به وجود می آید. در صورتی که این عمق به درستی برآورد نشود می تواند منجر به تخریب سازه آبشکن گردد. مروری بر پژوهش های گذشته نشان می دهد كه بیشتر پژوهش های قبلی بر روی آبشكن های تیغه ای استوار بوده و پژوهش های كمی بر روی آبشکن های L شکل صورت گرفته است. با توجه به این که در عمل از سری آبشكن ها برای تثبیت یك ناحیه فرسایش پذیر در رودخانه استفاده می شود، بنابراین در این پژوهش مطالعه بر روی
سری آبشكن های L شكل (3 آبشكن) انجام شده است. در این پژوهش با انجام مطالعه های آزمایشگاهی در شرایط آب زلال، آزمایش هایی با 3 نوع دانه بندی مختلف، 4 فاصله بین آبشکن و در 3 دبی مختلف انجام گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد كه حداكثر عمق آبشستگی اطراف آبشكن اول اتفاق می افتد و هرچه قطر متوسط ذرات بستر افزایش یابد، میزان حداکثر عمق آبشستگی کاهش می یابد. هم چنین در یک دانه بندی مشخص، با افزایش فاصله بین آبشکن ها، میزان حداکثر عمق آبشستگی نسبی روند کاهشی دارد و این روند كاهشی با افزایش عدد فرود محسوس تر است.
كلید واژه: دانه بندی آب زلال آبشستگی فاصله بین آبشکن ها سری آبشکن L شکل
