ارزیابی میزان مهارت مدیریت زمان در افراد 12 تا 30 ساله و ارائه راهکارهایی برای تقویت آن

روانشناسی،علوم تربیتی واجتماعی
دانلود پایان نامه کارشناسی ارشد رشته روان‌شناسی تربیتی ارزیابی میزان مهارت مدیریت زمان در افراد 12 تا 30 ساله و ارائه راهکارهایی برای تقویت آن

بیان مسئله

زمان، ارزشمندترین سرمایه هر فرد، گروه و سازمان است. در واقع تنها سرمایه برگشت ناپذیر در اختیار انسان، زمان است، زیرا تولید پول، ماشین ، فناوری و حتی نیروی انسانی، وابسته به صرف وقت و تأمین زمان است همجنین تنها سرمایه غیرقابل خریداری و غیرقابل تولید و بازیافت، زمان می‌باشد. برای هر فردی در همه عرصه‌های زندگی وقت ارزشی فرا طلایی دارد ، به جهت تغییراتی که در دهه‌های اخیر در عرصه علوم و فنون انجام شده، زمان اهمیت بیشتری یافته و مردم مجبور هستند با سرعت بیشتری کارهای خود را انجام دهند، به همین دلیل لزوم مدیریت زمان، بیشتر احساس می‌شود.( در حقیقت مدیریت زمان یکی از راهبردهای مؤثر در جهت کاهش میزان اتلاف وقت است ، هدف آن جلوگیری از اتلاف وقت و نظم دادن کارها است (هاشمی‌زاده، 1385)).

همچنین با توجه به اینکه زمان، یک منبع محدود به شمار می‌آید لزوم مدیریت آن به خصوص در محیط‌های آموزشی برای دانش‌آموزان (نوجوانان و جوانان) از اهمیت بالایی برخوردار است، به طوری که به منظور کسب موفقیتهای تحصیلی باید از کارهای غیرمهم صرف نظر کرد و کارها را الویت‌بندی نمود.دوره نوجوانی و جوانی یکی از مهمترین و بحرانی‌ترین زمان زندگی هر فرد محسوب می‌شود.طبق تعریف سازمان ملی جوانان، افراد 11تا29 سال نوجوان و جوان محسوب می شوند.

نوجوان از دوره کودکی گذر کرده و وارد مرحله نوینی از زندگی می‌شود، ورود از دوره کودکی به دوره نوجوانی ،فرد را با مسائل و مشکلات فراوانی مواجه می‌کند. بررسی این مسائل و مشکلات در دنیای امروز از پیچیدگی خاصی برخوردار است ، بررسی این مسائل و مشکلات مستلزم بررسی همه جانبه نسلی است که در حال دگرگونی عمیق شخصیتی است و برای سازگاری، از هیچ تلاش و کوششی دریغ نمی‌کند . با توجه به اینکه تمامی قوای زیستی، روحی، روانی، فکری و عاطفی فرد از دوران بلوغ دچار تغییر و تحول می‌شود، لازم است که به نوجوانان درخصوص مدیریت برخود (مدیریت بر زمان) اطلاعات و آگاهی‌هایی داد ، همچنین با توجه به ویژگی‌های شخصیتی نوجوانان و جوانان با تنوع احوال، دگرگونی‌های رفتار، موضع‌گیری در برابر امور و طغیان، مبارزه ،احساسات گرم و آتشین، سن خودنمایی و غرور، اضطراب و بیقراری، حادثه‌جویی و شرایط خاصی که نوجوانان و جوانان دارند بصورت بالقوه آمادگی انواع آسیب‌های اجتماعی را در خود نهفته دارند .

اگر در این سنین ویژگی‌های مذکور و نیازهای نوجوانان و جوانان از طرف مسئولین ذیربط ، خانواده‌ها و مربیان پرورشی و تربیتی مورد توجه واقع نشود نسل نوجوان و جوان با مسائل و مشکلات فراوان مواجه خواهد شد.یکی از مواردی که در مدیریت زمان نوجوانان و جوانان نقش بسزایی دارد، خود تنظیمی می‌باشد. یادگیری خودتنظیمی از مقوله‌هایی است که به نقش فرد در فرآیند یادگیری توجه دارد. این سازه ابتدا در سال 1967 توسط بندورا مطرح شد (کدیور، 1380) . این سازه در نظریه‌های مختلف روانشناسی از جمله نظریه‌های رفتاری، شناختی، شناخت اجتماعی، و ساخت‌گرایی مورد توجه قرار گرفته است. صاحب‌نظران مختلف الگوهای متفاوتی از خود تنظیمی در یادگیری ارائه داده‌اند. از جمله این الگوها، الگوی پینتریچ (1986) است. در این الگو، خود تنظیمی در یادگیری به استفاده از راهبردهای شناختی، فراشناختی، و مدیریت منابع اطلاق می‌شود.

راهبردهای شناختی، به راهبردهایی که دانش‌آموزان برای یادگیری، به خاطرسپاری، یادآوری، و درک مطلب از آنها استفاده می‌کنند ، اشاره دارد، این راهبردها هم برای تکالیف ساده و حفظ کردنی و هم برای تکالیف پیچیده‌تر که به درک و فهم نیازمندند کاربرد دارد(صمدی،1383).

راهبردهای فراشناختی، راهبردهایی هستند که جهت برنامه‌ریزی- بازبینی- اصلاح فعالیت‌های شناختی مورد استفاده قرار می‌گیرند. (براون و همکاران، به نقل از صمدی، 1373).

راهبردهای مدیریت منابع، راهبردهایی هستند که یادگیرندگان از آن برای کنترل و اداره محیط، مثل مدیریت در تنظیم وقت، نحوه تلاش، انتخاب محیط مطالعه، همچنین از افراد دیگر مثل معلمان، همسالان، و مانند آن استفاده می‌کنند. این راهبردها به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا با محیط سازگار شده و آن را با توجه به هدف‌ها و نیازهای خود تغییر دهند. (زیمرمن و مارتینز- پونز، 1986)

در دوره نوجوانی باید به نوجوان خود نظم‌دهی رفتار را آموخت ، اینکار بوسیله آموزش و از طریق رسانه‌ها قابل حل می‌باشد.همانطور که بندورا در مورد خود نظم‌دهی رفتار گفته‌اند، رفتار آدمی عمدتاً یک رفتار خود نظم داده شده است و رفتار شخصاً تقویت شده بهتر از رفتارِ از بیرون تقویت شده، نگهداری می‌شود، باید به گونه‌ای رفتار کرد که نوجوان خود پی به مسئله زمان ببرد (سیف، 1385، ص 370). از جمله چیزهایی که نوجوان و جوان از تجربه مستقیم و غیرمستقیم (جانشینی) می‌آموزد، معیارهای عملکرد می‌باشد و زمانی که این معیارها آموخته شده‌اند، پایه‌ای می‌شود بر ارزشیابی شخصی فرد . کارآمدی شخصی تصوری یا خود کارآمدی تصوری، همانند معیارهای عملکرد درونی شده، نقش مهمی در رفتار خود نظم‌دهی ایفا می‌کند.زمانی که به نوجوان و جوان درخصوص خود نظم‌دهی آگاهی داده شود و یادگیری ایجاد کرد ،فرد در تلاش است تا به کارآمدی شخصی تصوری، سطح بالایی برسد، زمانی که به این سطح رسیدند بیشتر می‌کوشد و پشتکار بیشتری از خود نشان می‌دهد و موفق می‌شوند.بندورا می‌گوید که چون افراد دارای کارآمدی شخصی تصوری سطح بالا بر روی امور، کنترل بیشتری دارند، عدم اطمینان کمتری را تجربه می‌کنند و کمتر می‌ترسند (سیف، 1385، ص 370).

نوجوانان و جوانان برای مدیریت کردن زمان در انجام فعالیتها باید از یکسری فنون بهره کافی را ببرند تا بتوانند بر زمان خود مدیریت کنند، از جمله برای کارهای خود هدف را مشخص کنند ،برنامه‌ریزی در کارها داشته باشند، کارهای خود را تجزیه کنند و آنرا از کوچک یا کم به بزرگتر یا زیاد انجام دهد ، کارها را اولویت‌بندی کند، کارهای موظفی را پیگیری کند که آیا آن کار انجام شده یا خیر و همچنین نگذارد که تغییرات در برنامه‌ها آن هارا مضطرب کند و استرس ایجاد کند.تغییرات پردامنه و سریع بلوغ موجب می‌شود نوجوان تقدم و تأخر کارهایش را از دست بدهد. او نمی‌تواند برای روزمرگی‌اش اولویت خاصی را برگزیند و از این رو ممکن است در امور درسی به افت و بی‌انگیزگی دچار شود یا تعادلی منطقی میان ساعات بازی،‌خواب و کارهای روزمره برقرار نکند. ممکن است انرژی زیادی برای یکی از فعالیتهای روزمره صرف کند و ازکارهای دیگر باز بماند، مشاوره و دادن اطلاعات و آگاهی در این باره ضروری می‌باشد.

نوجوانان و جوانان از جمله کسانی هستند که با درک اهمیت زمان و استفاده صحیح از زمان می‌توانند علاوه بر اینکه خود، از زمان، بهره کافی ببرند به اهداف مورد نظر در محیط جامعه و مدرسه دست یابند.رسانه‌ها با تحولاتی که در جنبه‌های مختلف از بعد فن‌آوری تجهیزاتی و حجم و روش داشته‌اند به عنوان حاملان و منتقل کنندگان پیام، می‌توانند در باورها و افکار نوجوانان و جوانان موثر باشند. رسانه‌ها بدون در نظر گرفتن مرزهای جغرافیایی، عقیدتی و فرهنگی، امکان حضور در همه نقاط جغرافیایی پیدا کرده‌اند.تاثیررسانه ها بر نوجوانان و جوانان با استفاده از ابزارهایی است که آن ابزارها امکان این تأثیرگذاری را معین می‌کند.

صداوسیما به عنوان یکی از ابزارها در این راستا مطرح است. چون نفوذ، حضور، نحوه بیان و شکل انتقال پیام در رسانه صدا و سیما به طرز ویژه‌ای است که مخاطب را می‌تواند با انواع و اقسام شگردها و روش‌هایی که در آن وجوددارد به خود جلب کند. این رسانه می‌تواند در نحوه تغییر دگرگونی در نوجوانان و جوانان پرنفوذترین و موثرترین عامل باشد. البته نقش و سهم تلویزیون در تاثیرپذیری بر روی جوانان و نوجوانان حائز اهمیت می‌باشد، ضمن اینکه از تلویزیون در همه ساعات شبانه‌روز و در خانه می‌توان استفاده کرد. نقش آموزش رسانه‌ها مهم‌تر از آموزش رسمی مراکز آموزشی می باشد، زیرا دامنه کار مراکز آموزشی محدود است در صورتی که آموزش از طریق وسایل ارتباط جمعی گسترده و همیشگی است. البته وسایل ارتباط جمعی خصوصاً تلویزیون آموزش را همراه با صحنه‌های زنده ارائه می‌دهد که شوق بیشتری را برای یادگیری ایجاد می‌نماید ، رسانه‌ها بخصوص تلویزیون می‌تواند تآثیر خیلی زیاد بر روی نوجوانان و جوانان داشته باشد. حال این پرسش مطرح می‌شود که مدیریت زمان در این میان چه نقشی را ایفا می‌کند؟ همه می‌دانند که زمان ،گذراست و در اختیار ما نیست و فرصت از دست رفته جبران ناپذیر است. پس مدیریت این سرمایه با چنین اهمیتی چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؟ بسیاری از صاحبنظران مدیریت، بر این باورند که کاربرد مفهوم مدیریت زمان، صحیح نیست و به جای آن استفاده از برنامه‌ریزی زمان، مطلوب‌تر است. با بررسی‌ها و جستجوهایی که در مراکز پژوهشی و دانشگاهی انجام شد،

تحقیقی با عنوان «بررسی میزان مهارت مدیریت زمان در نوجوانان و جوانان» به دست نیامده است، عمده بررسی‌ها حول محور مدیریت زمان بوده است که نشان می‌دهد اتلاف وقت زیاد می‌باشد و مدیریت زمان اندک. در این تحقیق سعی شد با بررسی میزان مهارت نوجوانان و جوانان در مدیریت زمان، مورد تحلیل قرار گیرد. بنابراین در این تحقیق در پی پاسخ به این سؤال می باشد که آیا برنامه‌ریزی برای کارهای محوله از مدیریت زمان، تبعیت می‌کند؟ آیا توانایی مدیریت زمان در نوجوانان بیشتر از جوانان است ؟ آیا بین مهارت مدیریت زمان در نوجوانان و جوانان تفاوت وجود دارد؟ آیا نوجوانان و جوانان طبقه پایین با نوجوانان و جوانان طبقه بالای جامعه از نظر مدیریت زمان تفاوت دارند؟آیا نوجوانان و جوانان دختر نسبت به نوجوانان و جوانان پسر از مدیریت زمان بهتر استفاده می کنند؟آیا رابطه ای بین اتلاف وقت و مدیریت زمان وجود دارد؟ایا بین میزان مدیریت زمان و میزان تماشای تلویزیون رابطه ای وجود دارد؟

1- Self-Regulation learning

2- Pintrich

3-Cognitive Strategies

4-Metacognitive Strategies

5-Resource Management Strategies

1- Zimmerman & Matinez- Pons

واژگان کلیدی: مهارت مدیریت زمان، نوجوانان، جوانان اهمیت و ضرورت تحقیق در جامعه ما، الگوی صرف وقت به میزان قابل ملاحظه‌ای کمیاب است. با وجود آنکه همه به یک میزان، زمان در اختیار داریم، ولی دیده می‌شود آنهایی موفق‌ترند که از وقت خود بهتر استفاده می‌‌کنند، الگوی رفتاری صحیح را باید با آموزش ایجاد کرد، مدیریت زمان، دانش، نگرش و رفتار افراد را در جهت بهره‌برداری هر چه بیشتر از عمر ارتقاء می‌بخشد. زمان و چگونگی مدیریت بهینه آن، یکی از مسائلی است که برای انسان‌ها حائز اهمیت است. ارزش زمان برای همه برابر نیست و همه به نحو یکسانی از آن استفاده نمی‌کنند. بسیاری ازانسان‌ها علاقه‌مندند که به نحو احسن از زمان، نهایت بهره را ببرند، در حالیکه برای دیگران این چنین نیست ،در این خصوص که چگونه از زمان استفاده شود، مسلماً به یک‌سری مهارت‌ها و مدیریت‌های ویژه‌ای مورد نیاز است، به عبارتی هر چه میزان آشنایی با این مهارت بیشتر باشد به همان نسبت کنترل و مدیریت آن ساده‌‌تر و دقیق‌تر صورت می‌گیرد. تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که مدیریت زمان در اهمالکاری تحصیلی تأثیرگذار است. مدیریت زمان یکی از مسائل مهم و جدی در سطح بین‌المللی است. جوانان و نوجوانان نیز بدون مدیریت زمان گاهی تمامی وقت خود را در امور غیر ضروری از بین می‌برند، استفاده درست و مؤثر از زمان، می‌تواند بعنوان رفتاری در جهت تأیید وجود انگیزش پیشرفت و موفقیت در نوجوانان و جوانان باشد. با این حال موضوع مهارت نوجوانان و جوانان در مدیریت زمان، موضوعی است که کمتر به آن پرداخته شده است. بنابراین انجام پژوهش به منظور شناسایی رابطه و تعامل میان مهارت نوجوانان با مهارت جوانان در مدیریت زمان به مشاوران و برنامه‌ریزان در امور نوجوانان و جوانان کمک خواهد کرد تا در جهت ارائه شیوه‌های مناسب برنامه‌ها و راهکارهاموفق شوندو راهنمایی لازم بدهند ،در اهمیت مدیریت زمان می‌توان گفت که نوجوانان و جوانانی که نتوانند وقت خود را تنظیم کنند ازعهده انجام هیچ‌کاری بر نخواهند آمد. در زمینه مهارت نوجوانان و جوانان در مدیریت زمان تاکنون در کشورمان تحقیقات اندکی انجام شده ،در نتیجه فقدان سابقه تحقیقی در بستر بومی جامعة مورد مطالعه، یکی از دل مشغولی‌های جدی تحقیق می‌باشد.از سوی دیگر مواجه با ازدیاد منابع در به انحراف کشاندن قشر نوجوان و جوان ،دسترسی محدود نوجوانان و جوانان به مشاوران و روانشناسان تربیتی متخصص و ماهر از جمله مشکلاتی است که نشان می‌دهد نوجوان و جوان در چه شرایط بحرانی روبرو می باشند. مدیریت ضعیف زمان را نمی‌توان پنهان نمود و اثربخشی بیشتری مورد نیار است، زیرا برای موفقیت بیشتر چه در زندگی شخصی و چه در زندگی حرفه‌ای، نیازمند بکارگیری راهبردهای مدیریت زمان می‌باشیم. این راهبردها برای استفاده بهینه از وقت، تنظیم شده و بعنوان روش‌هایی برای کنترل زمان به کار می‌رود. با استفاده مؤثر از زمان می‌توان اهداف را مشخص کرد و وظایف و فعالیت‌ها را برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی نمود، با برنامه‌ریزی ، درک نوجوان و جوان از زمانِ در دسترس، افزایش یافته در نتیجه می‌توانند از زمان خود به صورت هدفمند و سازمان یافته بهره‌مند شوند. بیشترین کاربرد مدیریت زمان می‌تواند در جوانان و نوجوانان باشد چرا که این قشر از جامعه در آینده بعنوان نسل جدید چرخهای اقتصادی، علمی، فرهنگی کشور را به عهده خواهند داشت. با توجه به اهمیت فراگیری اصول مدیریت زمان و آگاهی از مهارت نوجوانان و جوانان در مدیریت زمان، تأثیر آن در سلامت جامعة فردای ما می‌باشد. این تحقیق شاید وسیله‌ای جهت فراگیری و انتقال آن به دیگران و گامی در جهت رشد و تعامل جامعه برداشته شود. ضرورت توجه به مدیریت زمان بخصوص درکلان شهر تهران که نوجوانان و جوانان زیادی از وقت خودشان را به طرق مختلف از جمله ماندن در ترافیک و استفاده نادرست از اینترنت و بازی‌های کامپیوتری و قدم زدن (پرسه زدن) در کوچه و خیابان و از این قبیل از دست می‌دهند، حائز اهمیت است.از طرفی دیگر، پیچیدگی شرایط زندگی به واسطه ظهور رسانه‌های مختلف، موقعیت‌های پیچیده اجتماعی و اخلاقی، تغییرات اجتماعی، انتظارات و ارزش‌ها، فرصت را برای نوجوانان وجوانان تنگ‌تر و شرایط را بسیار سخت‌تر کرده است. به همین دلیل، آموزش راهبردهای مدیریت درست زمان برای نوجوانان وجوانان در کشور ما یک ضرورت است. از آنجا که نوجوانان و بخصوص جوانان پرمشغله‌ترین قشر جمعیت جوان هستند، همچنین قشر عظیمی از جمعیت کشور مان را تشکیل می دهند،ارائه راهبردهای مدیریت زمان به آنان، بسیار مهم به نظر می‌رسد. نتابج: نتایج این بررسی نشان داد که بیش از نیمی از نوجوانان و جوانان به صورت منظم تلویزیون تماشا می‌کنند و از این تعداد بین ساعات 24-19 تلویزیون تماشا می‌کنند. برای ترویج فرهنگ استفاده بهینه از زمان، صداوسیما در این ساعات می‌تواند از طریق پخش برنامه‌های آموزشی در خصوص مدیریت زمان، تولید فیلم و سریال در زمینه فرهنگ استفاده بهینه از زمان، ارائه بحث‌های کارشناسی از طریق متخصصین، مشاوران و روانشناسان، نشان دادن الگوهای عینی از طریق مجریانی که خودشان استفاده بهینه از زمان کنند، می‌توانند در زمینه استفاده بهینه از زمان به نوجوانان و جوانان آموزش دهند. در بررسی رابطه بین میزان تماشای تلویزیون و مدیریت زمان نشان داد که با افزایش میزان تماشای تلویزیون در نوجوانان و جوانان مدیریت کردن زمان کاهش می‌یابد و نمی‌توانند از وقت خود به نحو احسن استفاده کنند، برای جلوگیری از این کار، صداوسیما باید برنامه‌هایی پخش کند که زمانی که نوجوانان و جوانان وقت خود را به تلویزیون تماشا کردن صرف می‌کنند باید استفاده بهینه از آن زمان ببرند و آن برنامه‌ها باید متنوع و در عین حال جذاب و آموزنده باشد. از آنجا که بیش از نیمی از نوجوانان به ویژه جوانان مهمترین عامل اتلاف وقت خود را نداشتن شغل مناسب، بازی‌های کامپیوتری، نبود برنامه‌ریزی منظم، نبود تفریح و سرگرمی برای اوقات فراغت دانسته‌اند، بنابراین شایسته است فرهنگ استفاده و بجا از امکانات و وسایل در قالب فیلم‌ها، سریال‌ها و برنامه‌های دیگر به نوجوانان و جوانان آموزش داده شود. با توجه به نقش محوری و پرمسئولیت نوجوانان و جوانان در آینده و با توجه به اینکه شاخص میزان برنامه‌ریزی و نظم در پسرها کمتر از دخترها بوده است، لازم است پسرها متناسب با نقش و وظایف خاصی که برعهده آنها گذاشته می‌شود از حیث اصول برنامه‌ریزی، نظم و مدیریت زمان آموزش داده شوند و دست‌اندرکاران آموزه‌های مبتنی بر اصول برنامه‌ریزی و نظم، مدیریت زمان را در متن برنامه‌ها، فیلم‌ها و سریال‌ها به آنها انتقال دهند. با توجه به اینکه شاخص میزان برنامه‌ریزی و نظم در گروه نوجوانان کمتر از جوانان بوده است و با توجه به نقش سازنده این قشر (دانش‌آموزان) در آینده این مرز و بوم لازم است صداوسیما در برنامه‌هایی از کارشناسان و مشاوران تحصیلی و تربیتی برای حل مشکلات و پاسخ به سؤالات نوجوانان دعوت کنند. صداوسیما می‌تواند با معرفی افراد نمونه و شایسته‌ای که در طول زندگی به موفقیت‌های بسیاری دست یافته و موفقیت خود را مرهون برنامه‌ریزی و نظم در زندگی می‌دانسته‌اند، مشوق مخاطبان در این زمینه باشد. به نظر می‌رسد از آنجا که نوجوانان نسبت به برنامه‌ریزی و نظم اقبال نشان داده‌اند، معرفی دانش‌آموزان ممتاز که موفقیت‌هایی کسب کرده‌اند مؤثر باشد. به تصویر کشیدن آثار و عواقب نبود برنامه‌ریزی، بی‌نظمی و مدیریت زمان، می‌تواند انگیزه افراد را به سمت اجتناب از بی‌نظمی و بی‌برنامگی و اتخاذ هدف و برنامه‌ریزی در کارها و وظایف زندگی سوق دهد. به نظر می‌رسد به تصویر کشیدن تأثیرات روانی همچون بالا بودن میزان رضایت خاطر و آرامش در افرادی که دارای برنامه‌ریزی و مدیریت زمان در زندگی هستند و فرصت‌های زندگی خود را غنیمت شمرده و در جهت رشد و بالندگی خود و جامعه تلاش می‌کنند، در تقویت و رواج فرهنگ مدیریت زمان در زندگی مخاطبان مؤثر باشند. فهرست مطالب چکیده 1 فصل اول: چارچوب تحقیق 2 مقدمه 3 بیان مسئله 5 اهمیت و ضرورت تحقیق 10 اهداف تحقیق 12 سؤال‌های تحقیق 13 فرضیه‌های تحقیق 13 تعریف مفاهیم 14 فصل دوم: مبانی نظری و پیشینه تحقیق 16 مقدمه 17 ماهیت و مفهوم زمان 18 تاریخچه مختصر از زمان 20 مفهوم مدیریت زمان 24 مبانی نظری مدیریت زمان 24 مفهوم نوجوانی 40 نوجوانی و رشد آن در مکتب اسلام 40 نوجوانی و رشد آن در نظریه‌های معاصر 42 نظریه‌های رشد نوجوانی 44 ویژگی‌های نوجوانی 60 جوانی 63 جوانی و رشد آن در اسلام 63 جوانی و رشد آن در نظریه‌های معاصر 64 شرایط زیستی ـ غریزی جوانی 66 شرایط ذهنی جوانی 67 شرایط روانی جوانی 68 شرایط عاطفی و اخلاقی جوانی 69 ویژگی‌های رشد جوانی 72 رشد اجتماعی و اخلاقی 75 ویژگی‌های تفکر دوره جوانی 76 مفهوم روانشناختی مدیریت زمان 80 اصول مدیریت زمان 84 دیدگاه‌های مدیریت زمان 85 تکنیک‌های مدیریت زمان 86 قوانین مرتبط با مدیریت زمان 91 نسل‌های مدیریت زمان 93 عوامل اصلی در عدم استفاده بهینه از زمان 95 عوامل اتلاف وقت 99 مبانی نظری رسانه 105 پیشینه تحقیق 114 تحقیقات انجام شده در داخل کشور پیرامون مدیریت زمان 115 تحقیقات انجام شده در سایر کشورها پیرامون مدیریت زمان 122 جمع بندی ادبیات و پیشینه تحقیق 130 فصل سوم: روش تحقیق 137 مقدمه 138 روش تحقیق 139 جامعه آماری 140 نمونه و روش نمونه‌گیری 140 حجم نمونه 142 ابزار اندازه‌گیری 142 نمره‌گذاری پرسشنامه مدیریت زمان 143 روایی 143 پایایی 144 روش تجزیه و تحلیل داده‌ها 144 روش اجرا فصل چهارم: تجزیه و تحلیل داده‌ها 147 مقدمه 148 ویژگی پاسخگویان نوجوانان و جوانان 150 جنسیت 150 سن 151 میزان تحصیلات 152 طبقه اقتصادی ـ اجتماعی 153 وضعیت تماشای تلویزیون 154 وضعیت زمان تماشای تلویزیون در شبانه‌روز 155 وضعیت زمان تماشای تلویزیون در طول هفته 156 بررسی چگونگی نقش صداوسیما در ترویج فرهنگ استفاده بهینه از زمان 158 بررسی عملکرد صداوسیما در آموزش مدیریت زمان 159 بررسی مهمترین عامل اتلاف وقت در بین نوجوانان و جوانان 160 بررسی شاخص هدفگذاری در مدیریت زمان 161 بررسی شاخص اولویت‌بندی در مدیریت زمان 162 بررسی شاخص برنامه‌ریزی در مدیریت زمان 163 بررسی نمره شاخص‌های مدیریت زمان 164 بررسی رابطه بین میزان تماشای تلویزیون و مدیریت زمان 165 بررسی تفاوت میانگین نمره شاخص‌های مدیریت زمان در نوجوانان و جوانان 166 بررسی تفاوت میانگین نمره شاخص‌های مدیریت زمان به تفکیک جنس 169 بررسی تفاوت میانگین نمره شاخص‌های مدیریت زمان برحسب تحصیلات 171 بررسی تفاوت میانگین نمره شاخص‌های مدیریت زمان برحسب طبقه اقتصادی ـ اجتماعی 174 فصل پنجم: بحث و بررسی نتایج 176 مقدمه 177 خلاصه نتایج 178 بحث و نتیجه‌گیری 187 پیشنهادهای کاربردی صداوسیما 190 محدودیت‌های تحقیق 192 پیشنهادات 194 منابع ومآخذ 195 منابع فارسی 195 منابع انگلیسی 203 پیوست 204 فهرست جداول جدول شماره 4-1 توزیع پاسخگویان برحسب جنس 150 جدول شماره 4-2 توزیع پاسخگویان برحسب سن 151 جدول شماره 4-3 توزیع پاسخگویان بر حسب میزان تحصیلات 152 جدول شماره 4-4 توزیع پاسخگویان برحسب طبقه اقتصادی ـ اجتماعی 153 جدول شماره 4-5 توزیع پاسخگویان برحسب تماشای تلویزیون به صورت منظم 154 جدول شماره 4-6 توزیع پاسخگویان برحسب زمان تماشای تلویزیون در شبانه‌روز 155 جدول شماره 4-7توزیع پاسخگویان برحسب میزان تماشای برنامه‌های تلویزیون در طول هفته 156 جدول شماره 4-8 توزیع پاسخگویان در مورد روش‌های ترویج فرهنگ استفاده بهینه از زمان 158 جدول شماره 4-9 توزیع پاسخگویان درخصوص عملکرد صداوسیما در آموزش نحوه مدیریت زمان 159 جدول شماره 4-10 توزیع پاسخگویان درباره مهمترین عامل اتلاف وقت 160 جدول شماره 4-11 توزیع پاسخگویان برحسب شاخص هدفگذاری 161 جدول شماره 4-12 توزیع پاسخگویان برحسب شاخص اولویت‌بندی 162 جدول شماره 4-13 توزیع پاسخگویان برحسب شاخص برنامه‌ریزی 163 جدول شماره 4-14 شاخص‌های مدیریت زمان به تفکیک تعداد سؤالات، دامنه نمرات و میانگین شاخص‌ها 164 جدول شماره 4-15 میانگین شاخص ها در پاسخگویان 164 جدول شماره 4-16 رابطه همبستگی بین میزان تماشای تلویزیون و مدیریت زمان 165 جدول شماره 4-17 میانگین نمره شاخص‌های مدیریت زمان برحسب سن پاسخگویان 166 جدول شماره 4-18 نتیجه آزمون تحلیل واریانس برای مقایسه میانگین نمره خرده مقیاس‌های 168 مدیریت زمان برحسب سن پاسخگویان جدول شماره 4-19 میانگین نمره پاسخگویان در خرده مقیاس‌های مدیریت زمان به تفکیک جنسیت 170 جدول شماره 4-20 میانگین نمره پاسخگویان در خرده مقیاس‌های مدیریت زمان به تفکیک تحصیلات 171 جدول شماره 4-21 نتیجه آزمون تحلیل واریانس برای مقایسه میانگین نمره خرده مقیاس‌های مدیریت 173 زمان برحسب تحصیلات پاسخگویان جدول شماره 4-22 میانگین خرده مقیاس‌های مدیریت زمان با پایگاه اقتصادی ـ اجتماعی پاسخگویان 174 جدول شماره 4-23نتیجه آزمون تحلیل واریانس برای مقایسه میانگین نمره خرده مقیاس‌های مدیریت 175 زمان برحسب طبقه اقتصادی ـ اجتماعی پاسخگویان نمودار 4-1 توزیع پاسخگویان برحسب جنسیت 150 نمودار 4-2 توزیع پاسخگویان برحسب سن 151 نمودار 4-3 توزیع پاسخگویان برحسب تحصیلات 152 نمودار 4-4 توزیع پاسخگویان برحسب طبقه اقتصادی ـ اجتماعی 153 نمودار 4-5 توزیع پاسخگویان برحسب تماشای تلویزیون به صورت منظم 154 نمودار 4-6 توزیع پاسخگویان در خصوص زمان تماشای تلویزیون 155 نمودار 4-7 توزیع پاسخگویان در خصوص میزان تماشای برنامه‌های تلویزیون در طول هفته 157 نمودار 4-8 توزیع پاسخگویان در خصوص عملکرد صداوسیما در آموزش نحوه مدیریت زمان 159 نمودار 4-9 توزیع پاسخگویان برحسب شاخص هدفگذاری 161 نمودار 4-10 توزیع پاسخگویان برحسب شاخص اولویت‌بندی 162 نمودار 4-11 توزیع پاسخگویان برحسب شاخص برنامه‌ریزی 163 نمودار 4-12 میانگین نمره پاسخگویان در خرده مقیاس‌های مدیریت زمان بر حسب سن 166 نمودار 4-13 میانگین نمره پاسخگویان در خرده مقیاس‌های مدیریت زمان به تفکیک جنسیت 170