زبان عربی ، زبان وحی و متون اسلامی

تاریخ و ادبیات
زبان عربی ، زبان وحی و متون اسلامی مقدمه اگر به تاریخ اسلام و ادبیات منتج از آن نگاهی بیفکنیم در می یابیم که علمای و بزرگان و ادباء بزرگترین کتب مرجع علمی- دین- فقهی.... را به زبان عربی نگاشته اند.و تمام احادیث و تفاسیری که مورد بررسی و شناخت بهترین ما قرار می گیرد به زبان وحی عربی است . پس بنابراین لازم است که علاوه بر آموزش و آموختن این زبان توجهی به منابع احادیث و شناخت تفاسیر و کتبی که مورد استفاده قرار می گیرند داشته باشیم تا از پیروان حلقه اتصال به آئین محمدی(ص) باشیم. بیشتر آنچه که دین مبین اسلام راطی قرون و اعصار به دور از هرگونه خرافه پرستی و اعمال سلایق مختلف نگاه داشته است این است که تمام کتب و مستندات به یک زبان واحد نگاشته شده اند و آن زبان عربی است.پس بار دیگر لزوم آموزش این زبان برای دسترس آسان به منابع و ماخذ دینی مسلم می گردد. کلمات کلیدی: زبان عربی زبان وحی متون اسلامی رابطه وحی و زبان عربی: برای وحی می توان به دو جنبه متمایز اشاره کرد: جنبه نخست آن جنبه کلامی مربوط به سخن و کلام بودن وحی است و جنبه دوم آن، جنبه زبانی وحی است.این هر دو جنبه وحی تاثیر فرهنگی شدید در تاریخ اندیشه اسلامی از خود به جا گذاشته است.وحی در اسلام از بنیادی ترین، مهم ترین و محوری ترین جایگاه برخوردار است، وحی در اسلام این است که خدا با انسان سخن می گوید و خود را به میانجی گری زبانی که قابل فهم انسان و بشر است، آشکار می سازد: «ان الله تجلی لخلقه فی کلامه: خداوند بر خلقش در کلامش تجلی کرد» (بحار ، 89/107) این مهمترین و اصلی ترین واقعیت است. بدون صورت گرفتن این فعل اصلی و ابتدایی از جانب خدا هیچ دینی واقعی نمی توانسته است در زمین پیدا شود.پس مایه شگفتی نیست که همان آغاز به مساله زبان توجه شود. قرآن و اسلام آن زمان ظهور کرد که خدا سخن گفت. وحی امری اسرار آمیز است و وجه مشترکی با رفتار زبان شناختی آدمی ندارد و تا آنجا که به کلام بودن آن ارتباط دارد، باید همه خصوصیات اساسی کلام آدمی را داشته باشد. حقیقت آن است که قرآن به این دو بعد وحی اشاره دارد. پس هر چند که وحی نمودی است که ماورای هر مقایسه قرار دارد، و تجزیه و تحلیل نمی پذیرد، با وجود این سیمایی از آن هست که می توانیم به صورت تحلیلی به آن نزدیک شویم و بکوشیم که ساخت اساسی مفهوم و تصور آن را از طریق ملاحظه کردن آن هم چون یک حالت نهایی یا استثنایی رفتار زبان شناختی مشترک میان همه موجوداتی که سخن می گویند اکتشاف کنیم.وحی قرآنی، مربوط به دستگاه علامتی است که در آن خدا خود به زبان عربی با انسان سخن می گوید. در حقیقت خدا خود زبان عربی را هم چون یک دستگاه علامتی مشترکی میان خود و انسان برگزیده است. فهرست مطالب مقدمه رابطه زبان وحی و زبان عربی ترجمه های قرآنی انواع تفسیرو کتب تفسیر سنت چیست؟ رابطه قرآن و سنت ابعاد سنت اصطلاحات حدیث انواع حدیث تاریخ تدوین حدیث اصول اربعهاء معروفترین کتب حدیث منابع و ماخذ