چارچوب نظری و پیشینه پژوهش هیات مدیره

هیأت مدیره یا هیئت راهبران یک شورا متشکل از اعضای انتخاب‎شده یا انتصاب‎شده است که سیاست‎گذاری و تصمیم‌گیری کلان سازمان را بر عهده دارند. یکی از وظایف اصلی هیأت مدیره انتصاب مدیرعامل و نظارت بر عملکرد وی است. بر اساس آیین نامه نظام حاکمیت شرکتی، مسئولیت اصلی هیأت مدیره ایجاد حاکمیت کارآمد بر امور شرکت در راستای منافع سهامداران و تعادل در منافع ذی نفعان مختلف آن از جمله مشتریان، کارکنان، سرمایه گذاران و جوامع محلی می باشد. [42]. هدف از این نوشتار چارچوب نظری و پیشینه پژوهش هیات مدیره در فرایند حسابداری و گزارشگری مالی می باشد.

 
طبق ماده 4 "آیین نامه اصول حاکمیت شرکت" سازمان بورس اوراق بهادار تهران، تعداد اعضای هیأت مدیره باید به گونه‌ای باشد که تحلیل و بررسی وجوه مختلف موضوع شرکت را برای تصمیم‌گیری منطقی امکان پذیر سازد. براساس ادبیات حاکمیت شرکتی، هیأت مدیره هایی که تعداد مدیران آن ها زیاد است، ممکن است برای شرکت مفید نباشد و هزینه‌های زیادی نیز به همراه داشته‌باشد. برنامه‌ریزی، هماهنگی در کارها، تصمیم‌گیری و برگزاری مرتب جلسات مواردی هستند که با تعداد زیاد اعضای هیأت مدیره با مشکل روبرو خواهد شد. [24]. براساس ماده 107 قانون تجارت، حداقل تعداد اعضای هیأت مدیره شرکت‌های سهامی عام پنج نفر می‌باشد.

فهرست مطالب

2-6 هیأت مدیره
2-6-1 ترکیب هیأت مدیره
2-6-1-1 مسئولیت هیأت مدیره
2-6-1-2اندازه هیأت مدیره
2-6-1-3 درصد اعضاي غيرموظف هیأت مديره
2-6-2 استقلال هیأت مدیره
2-6-3 استقلال رئيس هیأت مديره از مديرعامل و رابطه آن با تمرکز مالکیت
2-6-4 قوانین مربوط به هیأت مدیره در ایران:

2-9 پیشینه تحقیق
2-9-1 تحقیقات خارجی
2-9-2 پیشینه تحقیقات داخلی
2-9-2-1 تحقیقات داخلی تمرکز مالکیت نهادی و مدیریتی
2-9-2-2 تحقیقات داخلی حق‌الزحمه حسابرسی

منابع