اين نوشتار، از مقاله دكتر عبدالهادي الفضلي اقتباس و با ملاحظاتي برگردان شده است. مقاله مذكور با عنوان «من معالم الحج والزيارة الجحفه» و در شماره شانزدهم مجله الموسم در هلند چاپ شده است.
جحفه به دليل سابقه مهمّ تاريخي اش، و به جهت موقعيّتش كه در راه حرمين و مسير هجرت پيامبر اكرم ـ ص ـ قرار گرفته و بالاخره بدان جهت كه ميقات حاجيان است از اهميت خاصي برخوردار مي باشد.
جحفه در روزگاران قديم، مَهْيَعَه1 خوانده مي شد. خليل بن احمد فراهيدي در كتاب «العين» و ذيل ماده «هَيَعَ»، مَهْيَع را مسير فراخ و سرزمين وسيع مي داند و آن منطقه را بدان علت كه از آغاز غدير خم تا ساحل درياي سرخ وسيع است مهيعه خوانده اند. سپس جحفه ناميده شد; چون سيل جحاف آن وادي را از بين برد.
زبيدي در تاج العروس مي نويسد:2 عماليق،3 بنوعبيل4 را از مدينه بيرون راندند، آنان به مهيعه آمدند و سيل نابودشان كرد.
عايشه در روايتي از پيامبر ـ ص ـ نام قديم و جديد منطقه را بدين شرح نقل مي كند كه: پيامبر هنگامي به مدينه درآمد كه وبا در آنجا رواج داشت. رسول خدا ـ ص ـ دعا كرد: «اللّهمّ انقل وباء المدينة الي مهيعة».