پرتاب ديسك رشته اي مهارتي است كه از رشته هاي مهم بازيهاي دوران باستان محسوب مي شود (شكل 1-8). در آن زمان، اين رشته به صورت پرتاب ايستاده از يك سكوي شيبدار انجام مي گرفت. در اولين المپيك مدرن كه در سال 1896 آغاز شد، پرتاب به دو شيوه انجام مي گرفت: الف) روش سنتي، ب) روش آزاد.
بعد از سالهاي كه پرتاب ديسك به شكل ايستاده انجام مي گرفت، سرانجام در سال 1912 دايره اي به قطر 250 سانتيمتر جهت پرتاب درنظر گرفته شد. بعدها، ورزشكاراني كه در جستجوي سرعت بيشتر بودند، حركت چرخش را كه در ابتدا به شكل چرخش حول پاي چپ انجام مي گرفت، ابداع كردند. در اين روش پرتاب كننده وضعيت صافتري را اختيار مي كرد، تماس با زمين بيشتر بود و ديسك تنها با دست پرتاب مي شد. در سال 1930، روش حركت جهش – چرخش كه با انجام كردن حركت موجي شكل دست انجام مي گرفت جاي چرخش را گرفت. كانسوليني ايتاليايي در سال 1948 با به كار بردن اين تكنيك در المپيك لندن مقام اول را كسب كرد و تا اوايل سال 1950، اين تكنيك همچنان پابرجا بود.