اشاره به موقعيت قابل ملاحظه اي كه ورزش در جوامع كنوني ما بدست آورده امري پيش پاافتاده است. پخش تلويزيوني مسابقات بزرگ، خصوصاً بازي هاي المپيك «جهاني» قوتبال و مسابقات كلاسيك تنيس كه با جلب نظر تماشاچيان بعد جهاني به آن بخشيده و در هر نقطه اي از دنيا قابل مشاهده است، چون در هيچ زمينه ديگري چيزي شبيه آن پيدا نمي شود. نشانه بعد اجتماعي چشمگير پديده ورزش مي باشد. زمين ورزش شايد تنها مركز ثقل انساني به شمار مي رود. همانطوري كه ورزش كردن هم روز به روز در حال توسعه مي باشد.
با اين حال در ازاي چنين ذوق و شوق عمومي به نظر مي رسد كه مطالعه علمي ورزش فوق العاده به تأخير افتاده است. اين امر هم درباره ورزش صدق مي كند و هم در مورد بازي. بازي مدتهاي مديدي به عنوان تفريح و سرگرمي بي هدف و بي معني تلقي مي گرديد.
جامعه به چشم بدگماني و بي اعتمادي به آن مي نگريست زيرا نوعي فعاليت و كار غير توليدي و بي ثمر به شمار مي رفت. مطالعه و بررسي برخي بازيهاي گروهي، يعني بازيهاييي كه تصادف و شانس در آن دخالت دارند، يعني بازيهاي ديگر با موانع مذهبي برخورد كرده مي كرد.