بيماري تالاسمي

مشکلات روحی روانی مبتلایان به تالاسمی:

طول بيماري و دوره درمان، بستري شدن در بيمارستان و افزايش هزينه درماني، وضعيت روحي و آسيب هاي اجتماعي از جمله تنيدگي هايي مي باشند كه بر روي خانــواده و فرد مبتلا به بيماري مـزمن تأثيــر مي گذارند .

در گذشته تصور مي شد كه با انجام درمانهاي موثر و كنترل علائم بيماري پزشك قادر است شرايط مطلوب را براي فرد فراهم نمايد. اما شواهد نشان مي دهد كه كيفيت زندگي چيزي است كه تنها به كنترل علائم مربوط نمي شود و آنچه كه در درمان يك بيماري مزمن چون تالاسمی داراي اهميت است علاوه بر كنترل علايم بيماري، بهبود كيفيت زندگي بيمارمی باشد. مشقتی كه يك بيماري مزمن چون تالاسمی بر شخص تحميل مي كند مسئله اي است كه تنها از ديدگاه پزشك و پرستار قابل شناسايي نبوده و به آنچه بيمار احساس مي كند بستگي دارد.

ابتلا به بيماريهاي مزمن بر روي تعاملات بیماران با محيط فيزيكي و اجتماعي كه در آن زندگي مي كند تأثیر مي گذارد و ارتباط آنها را با همسالان تغيير مي دهد.

 احساس عدم اعتماد به نفس و غیبت های مکرر از مدرسه به دلیل بیماری یا تزریق خون، بستری شدن های مکرر و درک این نکته که آنها هرگز بدون نشانه های بیماری نخواهند بود، می تواند موجب افسردگی این بیماران شود .

 عوارضی که بیماری تالاسمی بر این کودکان می گذارد باعث می شود زندگی توأم با خستگی، ضعف و رنجوری را در ایام کودکی و نوجوانی تجربه کرده و قادر به تجربه محیط زندگی خود مانند افراد سالم نباشند .