اطلاعات
اولیه
هانری بکرل نخستین کسی بود که متوجه پرتودهی عجیب سنگ معدن اورانیم گردید. پس از آن در سال 1909 میلادی ارنست رادرفورد هسته اتم را کشف کرد. وی همچنین نشان داد که پرتوهای رادیواکتیو در میدان مغناطیسی به سه دسته تقیسیم میشوند (پرتوهای آلفا ، بتا و گاما).بعدها دانشمندان دریافتند که منشا این پرتوها درون هسته اتم اورانیم میباشد.
پیدایش
بمب اتمی
در سال 1938 با انجام آزمایشاتی توسط دو دانشمند آلمانی به نامهای اتوهان و فریتس شتر اسمن ، فیزیک هستهای به مرحله تازهای پای نهاد. این فیزیکدانان
با بمباران هسته اتم اورانیم بوسیله نوترونها به عناصر رادیواکتیوی دست یافتند که جرم اتمی کوچکتری نسبت به اورانیم داشت.
برای توصیف علت ایجاد
این عناصر لیزه میتنر و اتو فریش پدیده شکافت هسته را در اورانیم تو ضیح دادند و در اینجا بود
که ناقوس شوم اختراع بمب اتمی به صدا در آمد. هر فروپاشی هسته اورانیم میتواند تا ۲۰۰ مگا ولت انرژی آزاد کند. بدیهی است که اگر هستههای بیشتری
فرو پاشیده میشد انرژی فراوانی حاصل میگردید. بعدها فیزیکدانان دیگری نیز در
این محدوده به تحقیق پرداختند. یکی از آنان انریکو فرمی بود که بخاطر تحقیقاتش در سال ۱۹۳۸ موفق به
دریافت جایزه نوبل گردید.
تاریخچه
در سال 1939 یعنی قبل از شروع جنگ جهانی دوم در بین فیزیکدانان این بیم وجود داشت که آلمانیها به کمک فیزیکدانان نابغهای مانند هایزنبرگ و دستیارانش میتوانند با استفاده از دانش شکافت هستهای بمب اتمی بسازند. به همین دلیل از آلبرت انیشتین خواستند که نامهای به فرانکلین روزولت رئیس جمهور وقت آمریکا بنویسد. در آن نامه تاریخی از امکان ساخت بمبی صحبت شد که هرگز هایزنبرگ آن را
نساخت.