يكى از
سنتهاى حسنه و مستحبات اسلامى كه پس ازپيروزى انقلاب اسلامى احياء گرديد، سنت
مبارك اعتكاف است.اين سنت،در طول تاريخ اسلام و اديان آسمانى طرفداران و عاملانى
داشته و در بلاد اسلامى به طور عموم و شهرهاى شيعه و مراكز حوزوى بطور خاص مورد
توجه بوده است.
مساجد
شهرهاى مقدس نجف و كربلا و كاظمين و سامرا و مشهد و قم و اصفهان و شيراز و بسيارى
ديگر از شهرهاى شيعه،خاطره حضور پر نور نيايشگران و معتكفان«ايام البيض»ماه رجب
و احيانا دهه آخر ماه رمضان را در سينه دارد.
اين
عبادت كه قبل از پيروزى انقلاب اسلامى حالت فراگير و عمومى نداشت،در چند ساله اخير
در ميان جمع كثيرى از صالحان و نيكان و خواهران و برادران دينى از اقشار گوناگون
اجتماعى به ويژه دانشجويان و طلاب،متداول گرديده است و مساجد بسيارى از شهرهاى
ايران و جهان اسلام پذيراى مهمانان خدا در ايام البيض ماه پر بركت رجب است.
از
آنجا كه اشتغال انسان به كار و زندگى و مسؤوليتهاى اجتماعى،گاهى موجب غفلت
مىشود،و توجه به كار،گاه از توجه به هدف باز مىدارد و سبب مىشود وظيفه بزرگ ياد
خدا و توجه به خود سازى و مبدا و منتهاى هستى فراموش شود.
اعتكاف،آب
حيات بخش در كوير غفلتهاست.
غفلت
از«خود»و«خداى خود»،بستر مرگ ارزشهاى انسانى و نقطه سقوط از پايگاه بلند خردورزى و
عشق عرفانى و عامل پيوستن به زندگى پست و حيوانى است.
اولئك
كالانعام بل هم اضل اولئك هم الغافلون(اعراف/179)
اعتكاف،بستر
مناسب انديشه و تفكر و خردورزى است.