درك مفهوم لايههاي ذخيرهسازي
داخل كامپيوترهاي شخصي از ديسكها براي نگهداري دايمي و بلند مدت اطلاعات استفاده ميكنيم. اطلاعات داخل ديسك سخت از طريق مغناطيس نمودن سطح ديسك انجام ميگيرد. به دليل روش مغناطيسي ذخيرة اطلاعات در ديسك سخت
(در مقابل روش الكترونيكي ) اين وسيله قابليت نگهداري دايمي و بلند مدت اطلاعات را دارد و با قطع برق يا خاموش شدن سيستم اطلاعات مستقردر ديسك از بين نرفته و ماندگار هستند چون ديسك سخت براي نگهداري اطلاعاات نياز به جريان برق دايمي ندارد. اما حافظة Ram اطلاعات را بطور موقت نگهداري مي كند بديهي است كه با قطع برق يا خاموش شدن سيستم اين اطلاعات از بين خواهند رفت.
فنآوريهاي گوناگون براي ذخيرهسازي اطلعات ابداع شدهاند كه اغلب آنها را بر اساس سرعت، هزينه و ظرفيت ذخيره سازي طبقهبندي ميكنند. معمولاً ديسكها وسايل مكانيكي هستند و به همين دليل سرعت عمليات آنها نسبت به انواع حافظههاي الكترونيكي بسيار كندتر است. در شكل زير نمايي از اواع وسايل ذخيرهسازي و در سمت راست كندترين وسيلة ذخيرهسازي را نشان دادهايم.
جريان اطلاعات از حافظة RAM به پردازنده (CPU)
هرگاه Cpu براي اجراي عمليات به اطلاعات يا دستوري نياز داشته باشد ابتدا آنها را داخل حافظه ميانجي L1 جستجو ميكند. اگر اطلاعات مورد نياز را آنجا پيدا نكند به سراغ حافظه ميانجي L2 خواهد رفت. اگر اطلاعات مورد نياز را آنجا هم پيدا نكند پس Cpu بايد نشاني آدرس آن اطلاعات را از طريق گذرگاه سيستم به حافظه Ram ارسال نمايد. درخواست اطلاعات از Cpu باندا به تراشة كنترل كنندة حافظه ميرسد.
كنترل كنندة حافظه از آدرس رسيده استفاده ميكند و اطلاعات يا دستور مورد نياز Cpu را پيدا ميكند. پس از اينكه كنترل كنندة حافظه اين اطلاعات را پيدا مي كند آن را از طريق گذرگاه سيستم به Cpu ارسال ميكند.