حجاب ، اعصار و ادیان

«يا بنى آدم قد انزلنا عليكم لباسا يوارى سَوْاتكم و ريشا و لباس التقوى ذلك خير ذلك من آيات اللّه‏ لعلكم يذكرون.»(1)
بررسى تاريخ زندگى بشر به دو طريق ممكن است : 
1- گذشته انسان را از جهت مادّى يعنى سير تكاملى انسان رااز حيث چگونگى توليد و صنعت مطالعه كنيم 2- گذشته انسان را از جهت رشد معنوى ، يعنى عروج و هبوط انسان‏ها در مسير كسب صفات متعالى ، از آغاز خلقت تاكنون در پرتو هدايت‏هاى پيامبران خدا مورد بررسى قرار دهيم . 
رنسانس و انقلاب صنعتى اروپا همه چيز را دگرگون كرد و توجه بشر را از علوم عقلى به سوى علوم تجربى و حسى سوق داد و به جاى فلسفه و جهان بينى الهى ، فلسفه و جهان بينى مادى را مطرح كرد و به جاى اخلاق و مفاهيم با ارزش معنوى و الهى ، مفاهيم اومانيستى را مطرح كرد. در تاريخ نيز به جاى بررسى و تحقيق درباره رشد معنوى انسان‏ها ، بررسى تاريخ رشد و تكامل ابزار توليد را جايگزين كرد.
امروز وقتى اسمى از تاريخ به ميان مى‏آيد ، مقصود از آن تاريخ تمدن است و مقصود از تاريخ تمدن ، تاريخ ابزار و توليد و رابطه آن با انسان‏هاست . از اين‏رو ، دوره‏هاى تاريخ را بر اساس مبانى مادى نامگذارى كرده‏اند. حجاب ، امرى معنوى و در بر دارنده حيا و عفّت انسان‏ها است . مقصود از حجاب اين است كه در وجود و فطرت پيشينه حجاب
زنها نيرويى است به نام حيا كه او را در مقابل مردان اجنبى به عفت و پاكدامنى دعوت مى‏كند . از آن جا كه اديان الهى منطبق با فطرت انسان‏ها هستند ، پوشش انسان‏ها نيز ريشه در فطرت و خواست درونى دارد.