اقلام گياهي جهت كاشت
معمولاً به هنگام كاشت از نونهالها و نهالهاي بازكاشتي كه در نهالستان پرورش يافتهاند استفاده ميكنند. در جنگلداري شهري امكان كاشت بذور در محل اصلي بسيار كم است، زيرا براي بقاء حداقل يك درخت در محل مورد نظر به تعداد زيادي بذر نياز است و خطرات بسياري بذر و نهال تازه جوانهزده را تهديد ميكنند و كنترل آنها در فضاي آزاد بسيار مشكل است. براي تهيه يك ذخيره نباتي رضايت بخش، مطمئنترين و آسانترين روش اين است كه آنها را در محيطهاي حفاظت شده نهالستانها پرورش داده و سپس در محل كشت نماييم. يك مورد استثناء، توليد مثل طبيعي گونههايي است كه به طور مكرر به ميزان بسيار زياد بذر توليد مي كنند مانند زبان گنجشك، افراي شبه چناري، غان و بيد اما به جز فضاهاي مجاور جنگلهاي موجود، گاهي اين درختان براي جنگلكاري شهري نيز با ارزش هستند. (1)
برنامه ريزي از پيش
ارقام گياهي متنوعي را با اندازههاي مختلف مي توان از نهالستانهاي تجارتي تهيه نمود. از آنجا كه تنها استفاده از يك گونه درخت براي كاشت در تمام مكانها مناسب نمي باشد تكيه بر يك رقم براي كاشت در همه مكانها احتمالاً اهداف متعدد جنگلداري شهري را تأمين نمينمايد زيرا گياه به خوبي تثبيت نشده و رشد خوبي نخواهد داشت. براي ايجاد تناسب بين نوع نهال و نيازها بايد استثنائاتي قائل شد كه خود مستلزم طراحي دقيق ميباشد. همچنين زماني كه كاشت درختان كوچكتر و ارزانتر امكان پذير است، نبايد از درختان بزرگ و گرانقيمت استفاده نمود زيرا هزينههاي سنگين و بيهودهاي در برخواهد داشت. از آنجا كه درختان را بايد به هنگام خواب آنها يعني در پاييز يا اوايل بهار كاشت (بهتر است از كاشت درختان در فاصله دي ماه تا نيمه بهمن پرهيز شود مگر آنكه هوا معتدل باشد) بهتر است كه براي تهيه نهال، در فصل تابستان و قبل از فرارسيدن فصل كاشت اقدام به سفارش نمود. اما دوره برنامهريزي براي انتخاب گونه، نوع گياه، تعداد آنها و غيره بايد از اواخر بهار سال گذشته آغاز شده باشد.