دم اسبيان كنوني، گياهان علفي نواحي مرطوباند كه در چمنزارها، مزراع، كنار جويها و چشمههاي نقطا مرطوب روييده، در نواحي شمال ايران فراوان يافتن ميشوند. ساقة اين گياهان بندبندي و تو خالي است. ريزوم دم اسبيان به طور افقي عميقاً در خاك قرار داشته، از آن ساقههاي هوايي و ريشههاي نابجاي فراوان جدا ميشود.
دم اسبيان دو نوع ساقه، عقيم و بارور دارند.
ساقههاي عقيم دم اسبيان سبز و بندبندي و در محل هر بند، پوشيده از فلسهاي متعدد به هم چسبيده به صورت غلاف يك پارچه است. فلسهاي تشكيل دهندة غلاف به منزلة برگهايي هستند كه در كنار آنها جوانههايي به تدريج رشد كرده، شاخههاي فرعي متعدد تازه را چرخهوار به وجود ميآورند.
ساقههاي زايا يا بارور معمولاً در بهار ظاهر شده، عاري از شاخههاي فرعي بوده، در انتها حامل سنبله هاگزا هستند