حوادث و خطراتي را كه ممكن است براي افراد پيش آيد از جهت رجوع سازمان تأمين اجتماعي به واردكنندة زيان ميتوان به دو دسته تقسيم كرد: حوادث و خطراتي كه ارتباطي به كار ندارد و زيانديده ميتواند براي جبران خسارات ناشي از آن طبق قواعد عام مسئوليت مدني عليه واردكنندة زيان اقامة دعوا كند در اصطلاح اين گونه حوادث را >حادثة مربوط به حقوق عام<.[1] ناميدهاند. اما، گاه برخي از حوادث و خطرات در نتيجه و به مناسبت انجام كار براي افراد پيش ميآيد. در حقوق تأمين اجتماعي: >وقايعي را كه قابل استناد به كار است و به تماميت جسماني يا رواني آنهايي كه به دستور ديگري در حال انجام كاري هستند، صدمهاي وارد ميآورد،>خطرات شغلي<[2]يا >حوادث ناشي از كار به معني عام< ناميدهاند<. در قوانين كشورهاي مختلف و اسناد بينالمللي خطرات شغلي به سه دستة >حادثة ناشي از كار به مفهوم مرسوم<،[3] >حادثة مربوط به مسير<[4] و >بيماريهاي حرفهاي<[5] تقسيم شده است ( سن ـ ژور (Saint-jours)، رسالة تأمين اجتماعي، ج. دوم، 1982، ص. 71؛ دوپيرو و همكاران، 2001، ش. 849 به بعد).