مقدمه کلي
منظور از آلودگي ورود
عناصر و ترکيبات تازه به محيط و يا تغيير نسبت عناصر و ترکيباتي است که در ساختار طبيعي محيط شرکت دارند. مثلا سرب در ترکيب طبيعي اتمسفر وجود
ندارد، ورود آن در اتمسفر ، نوعي آلودگي است. CO2
ترکيبي است که با نسبتي مشخص در ترکيب
اتمسفر شرکت دارد. افزايش نسبت اين ترکيب در جو ، نوعي
آلودگي تلقي مي‌شود. خطرناکترين آلودگيهاي محيط ، ناشي از کاربرد موادي هستند که بشر در طول يک سده گذشته و بويژه در بيست و سي سال اخير به منظور
مبارزه با حشرات ، بيماريهاي انگلي گياهان و همچنين حشرات
ناقل بيماريهاي حيواني و انساني بکار برده است.
همچنين استفاده اسراف آميز از سوختهاي فسيلي
، کاربرد مواد شيميايي بسيار متنوع در صنعت استخراج و تصفيه فلزات
و صنايع ديگر بويژه آزمايشهاي اتمي در جو زمين ، عناصر و
ترکيبات جديدي را وارد محيط کرده‌اند که قبلا اکوسيستم طبيعتمامي آلاينده‌هاي هوا را مي‌توان بر
اساس منشاء ترکيب شيميايي و حالت فيزيکي‌شان
طبقه‌بندي نمود. اين طبقه‌بنديها براي تنظيم بحث و بررسي در
زمينه عوامل آلودگي هوا بکار مي‌روند. آلاينده‌ها بسته به منشاءشان به دو گروه اوليه و ثانوي تقسيم مي‌شوند. آلاينده‌هاي اوليه از قبيل دي‌اکسيد سولفورها (SO2 ) ، اکسيدهاي نيتروژن ( NO2
) و هيدروکربنها(HC) ، آن
دسته از آلاينده‌ها هستند که مستقيما وارد اتمسفر شده‌اند و به همان شکل آزاد شده نيز در اتمسفر يافت مي‌شوند. آلاينده‌هاي ثانوي نظير اوزون(O3 ) و
پراکسي استيل نيترات (PAN) آن دسته از آلاينده‌ها هستند که در
اتمسفر توسط يک واکنش فتوشيميايي در اثر هيدروليز و يا اکسيداسيون تشکيل مي‌شوند.