آب درمانی
آب درمانى مجموعه کارهایى است که در آنها از آب براى بهبود وضع جسمى یا روانى ، تقویت سلامتى یا زیبایى ، یا درمان دردها و بیماریها استفاده مىکنند و این استفاده به دو طریق درونى و بیرونى صورت مىگیرد. روش درونى شامل نوشیدن روزانه آب خالص ، یا آب شارژ شده ، یا آب معدنى خاص ، یا آب دریا به مقدارى و مدتى که آب درمانگر تجویز مىکند، می‌باشد. اما روش بیرونى شامل انواع حمامگیریها و آب پاشىها به بدن است.
آب درمانی به روش بیرونی
آب پاشى
این نوعى درمان است که با کوبش شدید آب صورت مىگیرد. این روش نیروبخش و فرحبخش است ولى تحمل آن سخت است و بنابراین کاربرد خیلى گسترده ندارد و اشخاص پیر نمىتوانند آن را تحمل کنند.
نمک مالى
این روش نوعى آب درمانى مخلوط با مواد معدنى است. درمانگیران مىگویند که این روش به آنان احساس بهبود و تندرستى بیش از پیش مىدهد.
حمام دو جفتى
در این روش دو جفت وان کوچک را کنار هم قرار دادهاند. در یک وان آب سرد و دیگرى آب داغ دارد. درمانگیر در وان آب داغ به نوعى مىنشیند که پاهایش تا اندکى بالاى زانوها در وان آب سرد فرو رفتهاند. یکى از نتایج این روش بهبود گردش خون در پاها و تسکین ناراحتیهاى پاهاست. یکى دیگر از نتایج آن بهبود وضع کسانى است که مشکلات لگن خاصره یا مشکلات مهرههاى پایین ستون فقرات دارند.
حمام نمک اپسوم
این نوعى حمام براى عرق ریزى خیلى زیاد است. در وان حمام سه تا چهار کیلو نمک مىریزند و وان را از آب داغ پر مىکنند و درمانگیر تا چانه در آن فرو مىرود. بیمار در این وضعیت عرق فراوان مىکند. پس از مدتى معین او را بیرون مىآورند و زیر دوش آب داغ مىبرند و سپس ماساژ مىدهند و در حولههاى ضخیم مىپیچند که بیشتر عرق کند. پس از یک دوش آب داغ نهایى بیمار را به بستر مىفرستند که استراحت کند.