مداخله متمرکز بر هیجان در زوجها

از بطن درمان خانوادگي درمان زوجين بعنوان يك رويكرد يا شيوة جديد نگريستن به مشكلات رواني پديدار شده است. يكي از اين مدل هاي مهم ، درمان متمركز بر هيجان [1](EFT) است.

درمان EFT شامل سه مرحله و 9 گام است: مرحله اول 4 گام را در بردارد و با ارزيابي و مشخص كردن چرخه دشوار و نيز تحليل حالتهاي هيجاني همراه آن سروكار دارد. در پايان اين مرحله زوج قفل را از چرخه هاي منفي و تثبيت روابط منفي باز مي كنند و به اين نتيجه مي رسند كه به جاي اينكه يكديگر را متهم بدانند بر چرخه تعامل متمركز شوند. مرحله دوم شامل گامهاي 5 تا 7 است، ديگر زوجها توسط هيجاناتشان در هم شكسته نمي شوند، بلكه از تجربه هيجاني شان به عنوان راهنمايي براي نيازهايشان استفاده مي كنند. در مرحله سوم موقعيت امني براي رابطه تثبيت مي شود تا آنان بتوانند راه حلهاي جديدي را براي مشكلات قديمي بيابند وداستانهاي روشني از رابطه بسازند تا وضعيتها و چرخه هاي جديدي از رفتارهاي دلبستگي تثبيت گردد. و زوج با توانايي تازه اي درباره بحثهاي حساس گفتگو كنند و بطور واقع بينانه مشكلات رابطه‌اي را حل كنند. (جانسون 1999).

به اعتقاد جانسون اثر بخشي باليني EFT بطور قابل توجه اي به اثبات رسيده است، در مواردي كه درمان توام با موفقيت نبوده است به اين دليل است كه موارد انتخاب شده مناسب اين نوع درمان (EFT) نيستند مثلاً وقتي زوجي قصد جدايي دارند يا خشونت شديد در رابطه وجود دارد EFT درمان مناسبي نيست، يكي از كاربردهاي موثر EFT در درمان (PTSD) و نيز بيماريهاي مزمن است، در واقع زماني كه يكي از زوجين نياز شديدي به مراقبت وحمايت همسر خود دارد، همسر ديگر از اين حمايت سرباز مي زند، اينجاست كه صدمة دلبستگي[2] رخ مي دهد.