تبادل داده امروزه يكي از بخش هاي مهم كار با كامپيوتر است. شبكه هاي موجود در ديسا داده هايي مربوط به موضوع هاي متفاوت از جمله شرايط جوي، وضعيت توليد و ترافيك هوايي را جمع آوري مي كنند. گروه هايي فهرست پست الكترونيكي ايجاد مي كنند تا بدين ويسله از داده هاي مشترك استفاده شود. علاقمندان به كامپيوتر برنامه ها را بين خود مبادله مي كنند. در دنياي علم، شبكه هاي داده اي امري ضروري است. زيرا اجازه مي دهد كه دانش پژوهان برنامه و داده هاي خود را براي پردازش به ابر كامپيوترها بدهند، سپ نتايج پردازش را دريافت كنند و يا اطلاعات علمي را با همكاران خود تبادل كنند.
متأسفانه بيشتر شبكه ها هر يك از اجزاي مستقلي هستند و به شكلي ايجاد شده اند كه بتوانند فقط نيازهاي يك گروه خاص را برآورده كنند. معمولاً كاربران، فن آوري سخت افرادي را انتخاب مي كنند كه بتوانند مشكلات ارتباط داده اي خود آن ها را حل كند. مهم تر از آن، غير ممكن است كه بتوان يك شبكه عمومي را از يك فن آوري سخت افزاري منفرد ساخت، زيرا شبكه اي كه بتواند به تنهايي قابل استفاده براي همه نيازها باشد، وجود ندارد. عده اي از كاربران نياز به يك شبكه با سرعت بالا براي اتصال ماشين ها دارند، اما اينگونه شبكه ها نمي توانند به صورتي گسترش يابند كه فواصل طولاني را سرويس مي دهند. تعدادي ديگر متقاضي شبكه با سرعت پائين ولي با فواصل طولاني براي ارتباط ماشين ها هستند.
اخيراً فن آوري جديدي ايجاد و توسعه يافته است كه اين امكان را مي دهد تا تعداد زيادي از شبكه ها را در فواصل متفاوت به يكديگر متصل و به صورت هماهنگ عمل كند. نام فن آوري جديد، ارتباط بين شبكه اي (Internet يا Internet working) است و ساختارهاي زيرين سخت افزاري متعدد و متنوعي را با اضافهكردن ارتباط فيزيكي ويك سري قواعد جديد با يكديگر مطابق مي سازد