در ابتدا كامپيوترها و كاربران بر اساس سيستم عامل MS-DOS فعاليت مي كردند و برنامه هايي كه ساخته مي شد بر اساس اين سيستم عامل بودند. برنامه تحت DOS برنامه هايي بودند كه كاربر از راهي مشخص وارد برنامه مي شد. مراحلي را طي مي كردو راه خروج نيز مشخص بود و كاربر هميشه مجبور به طي كردن مسيرهاي مشخص بود و براي رسيدن به منو و پنجره اي حتماً بايد از منو و پنجره قبلي از آن عبور مي كرد و هيچگونه اختياري در تنظيم منو، پنجره ها و يا تغيير آنها نداشت (كه احتياج باشد در جايي ثبت شود). اين خاصيت سيستم عامل DOS باعث مي شد كه اكثر تنظيمات اين برنامه هاي كاربردي در مرحله برنامه نويسي و Compile كردن انجام شود و احتياجي جهت ثبت تنظيمات در فايل نباشد.
با يان وج
با اين وجود سيستم عامل DOS از رجيستري (Registry) مستثني نبود و سه فايل Config.sys، MsDos.sys، Autoexec.Bat وجود داشتند كه سيستم عامل DOS و جمعاً برنامه هاي كاربردي تنظيماتي مانند اختصاص دادن Buffer و يا تعريف Cdrom و غيره را در اين غايل ها ثبت مي كردند و در واقع اين سه فايل نقش محضر خانه ثبت و يا همان Registry را ايفا مي كردند.