آناتومي دندان

آناتومي دندان (Tooth anatomy)

يك دندان شامل چندين لايه است. خارجي ترين لايه enamel يا ميناي دندان نام دارد. ميناي دندان سخت ترين و معدني ترين ماده در بدن است. بعد از اين لايه، بافت نازك و نسبتاً سختي به نام سيمانه يا cementum قرار دارد. لايه بعدي dentin است كه به سختي استخوان بوده و برخلاف ميناي دندان يا dental pulp يك بافت عروقي شامل مويرگ ها، شريان هاي بزرگ تر خوني، بافت هم بند، فيبرهاي عصبي و سلول هاي شامل odontoblasts، fibroblass ، macrophages، lymphocytes است. Pulp وظيفه غذارساني به دندان در طول رشد آن را داشته و پس از اينكه دندان به ميزان رشد يافته خود رسيد وظيفه آگاهي دادن به فرد از طريق انتقال درد در زمان ايجاد عفونت يا آسيب ديدگي دندان را به عهده دارد.

-حفره هاي دندان (Dental cavity)

حفره هاي دنداني عفونت هايي هستند كه توسط تركيبات كربوهيدراتي حاوي مواد غذايي و باكتري هايي هستند كه در دهان، زندگي مي كنند . باكتري ها به صورت فيلم هاي پيوسته بر سطح دندان و اطراف دهان ما شكل مي گيرند. كه به اين فيلم ها plaque گفته مي شود. با وجود انواع مختلفي از باكتري ها تنها مقدار كمي از آنها مسئول ايجاد حفره هستند كه نام تعدادي از اين باكتري ها عبارت است از:

1- Streptococcus mutants

2- Lactobacillus casei

3- Acidophilus

4- Actinomyces naeslundii

اين باكتري ها كربوهيدارت ها را پيدا كرده و آنها را مي خورند و ايجاد اسيد مي كنند. اين اسيد سبب افت PH سطح دندان مي شود به طوريكه قبل از خوردن غذا PH دهان تقريباً 0/7 تا 2/6 بوده كه تنها مقدار كمي اسيدي تر از PH آب است. با خوردن غذاهاي شيرين و كربوهيدارتي PH تا حد 2/5 تا 5/5 افت مي كند. اسيد ايجاد شده ميناي سخت دندان را كه پوشش خارجي دندان است د رخود حل مي كند. با خوردن چنين غذاهايي دندان به مدت 20 دقيقه در معرض اين محيط اسيدي قرار ميگرد. با از بين رفتن مينا، حفره تا عمق بيشتر دندان عصب و قسمت خون رساني نفوذ مي كند.