مقدمه:
بيو تكنولوژي به عنوان علم استفاده از ميكرو ارگانيسم ها براي توليد مواد خوراكي مانند پنير و ماست قدمت چندين هزار ساله دارد. طي قرن بيستم با تحقيقات پاستور نقش موجودات زنده در فرآيند تخمير معين شد و در پيامد آن استفاده از قارچها و باكتريها براي توليدات صنعتي مانند گليسيرين و اسيد سيتريك و داروسازي مانند پني سيلين از گونه هاي مختلف قارچ پنيسيليوم (Penicillium) و استرپتوماسين از اكتينومايستها (Actinomycetes) توسعه فراواني يافت. مهمترين و شگفت آورترين توسعه بيو تكنولوژي مربوط به پيدايش بيولوژي ملكولي و مهندسي ژنتيك در چند دهه گذشته است. ظهور اين رشته ها فرصتي را به وجود آورد كه ميكروارگانيسمهاي مورد استفاده در بيو تكنولوژي تحت دست ورزيهاي ژنتيكي براي سنتز مواد كاملاً جديدي بكار برده شوند. در حال حاضر مي توان با سيستم دست ورزي ژنتيكي ژن و يا ژنهاي مسئول توليد يك ماده را از موجودي به موجود زنده ديگر نظير باكتري يا مخمر منتقل كرده و در مقياس وسيعي به توليد آن پرداخت. "به طور كلي مي توان بيوتكنولوژي را استفاده از سيستم بيولوژيكي و فرآيندهاي بيو شيميائي و ميكروبي دانست كه در مقياسهاي صنعتي بكار گرفته مي شود تعريف كرد" به طور كلي اين علم شامل تكنولوژي تخمير (توليد آنتي بيوتيكها)، تكنولوژي هيبريد(آنتي بادي اي مونوكلونال) و كشت بافت گياهان و جانوران مي شود كه تحول عظيم به دست آمده در اين رشته مربوط به مطالعات بيولوژي ملكولي و مهندسي ژنتيك مي باشد.