پيشگفتار مولف
زعفران يكي از ارزشمند ترين گياهان طبيعت است كه كاشت آن از زمانهاي گذشته تا به حال در قسمت هايي از كشورمان بخصوص نواحي جنوبي خراسان تداوم يافته است . از ميان گياهان زراعي ايران مناسبترين گياه جهت كشت انتانسيو (كشت متراكم) در نقاط دورافتاده و فقير كشور است .
اغلب مناطق زعفرانكاري در فقر شديد و ادواري آب كشاورزي و باران بسر مي برند داراي آب و هواي نسبتاً گرم و خشك مي باشند از طرفي اين مناطق در فاصله بعيدي از پايتخت قرار دارند و فاقد استعداد هاي صنعتي و توليدي مي باشند . در ضمن اغلب كشاورزان اين محصول معمولاً به دليل عدم اطلاع از تكنولوژي هاي نوين كشاورزي و فنون جديد زراعت سود زيادي از كشت اين گياه بدست نياورده و در فقر بسر مي برند و از طرفي به دليل شرايط آب و هوايي نامساعد امكان كشت محصولاتي را كه از بازدهي مادي مناسب تري برخوردار باشند را نداشته و در واقع به اجبار دست به كشت اين محصول مي زنند