گلکاری
گياهان و گلها خاموشترين و زيباترين شاهكار خلقت و يكي از بهترين هداياي الهي به انسان است كه سرشار از طراحي برتر خداوند توانا، مواد مغذي و عناصر درماني گوناكوني بوده و تماشاي گل و گياه در هر كشور و هر اجتماعي به منزله سنبل شكوه و آرامش خاطر و هديه ارزنده افراد به يكديگر مي باشد. ازدياد پرورش و نگاهداري گلها به ترفندها و تجربه خاص و اطلاعات پيشرفته علمي و عملي نياز دارد. گلكاري و گلداري در دنيا امروز بيش از گذشته توسعه يافته است.
گل و گلكاري از ازمنه كهن تا امروز با خون ايراني آميخته و هنوز هم آثار اين عشق و علاقه در فرهنگ ايران زمين پايدار است، پادشاهان پيشدادي مخصوصاً منوچهر شاه كه علاقه وافري به گل و گياه داشتند، در حين كوچ، بذور گياهان وحشي يا بوته آنها را جمع آوري مي كردند و وقتيكه در فلات ايران اسكان يافتند، خود طراحي باغ كرده و بوته گلها و يا بذر آنها را با ذوق و سليقه خاص خود در آن مكان كشت مي نمودند. اگرچه در آن دوران هنوز گلها به صورت امروزي اصلاح شده نبودند و حالت وحشي و خودرو داشتند، ولي با ترتيب و هماهنگي رنگ خود، به محيط زندگي، زيبايي خاصي مي بخشيدند. فرهنگ پرورش گل از همان دوران قديم مرسوم و تا امروز ادامه يافته و موجب علاقة ايرانيان به گل و گياه شده است و از آنجائيكه گلكاري داراي اهميت فرهنگي و آموزشي ارزنده است.