ستونهاي يك ساختمان، نيروهاي قائم اعمال شده از طريق طبقات را به فونداسيون منتقل مي‌كنند، ستونها مي‌تواند هم در فشار و هم در كشش عمل كنند. گيردار كردن ستونها و همچنين اعمال بارهاي خارج از مركز باعث بوجود آمدن لنگر خمشي در ستونها مي‌شود، ولي گيرداريهاي اتفاقي و خروج از مركزيت هاي جزئي تنشهاي اندكي در اعضا بوجود مي‌آورند كه در طراحي لحاظ نمي‌شوند.
ستونهاي بر اساس معيار كمانش طراحي مي‌شوند. در صورتيکه كمانش در دو جهت رخ دهد، جهتي كه داراي سختي كمتر است، بايد مور توجه قرار گيرد. اقتصادي‌ترين مقطع براي ستونها، آنهايي هستند كه داراي ممان اينرسي مساوي در دو جهت مي‌باشند. مقاطع خيلي لاغر در صورتي مي‌توانند در طراحي مورد استفاده قرار گيرند كه در مرحله ساخت، بتوان آنها را در فاصله بين كفهاي ساختمان، به طور مناسب مهاربندي كرد.