بورس اوراق بهادار مكاني است كه در آن انواع مختلف اوراق بهادار مانند سهام عادي، اوراق قرضه، اختيار معامله اوراق بهادار (option) و قراردادهاي آينده (future contract) مورد داد و ستد قرار مي گيرد.
مهم ترين وظيفه بورس اوراق بهادار، ايجاد يك بازار كارآ و مداوم براي اوراق بهادار است به گونه اي كه هر لحظه بتوان اوراق بهاداري را به قيمت عادلانه و نزديك به قيمت معامله قبلي مورد معامله قرار داد. بنابراين بورس بايد بتواند نقدينگي كافي را براي سرمايه گذاران ايجاد كند. در چنين بازاري، سرمايه گذاران خواهند توانست كه اوراق بهادار خود را سريعاً به نقد تبديل و يا داراييهاي نقدي خود را صرف سرمايه گذاري در اوراق بهادار نمايند.
وظيفة مهم ديگر بورس، تعيين قيمت اوراق بهادار است. قيمت در اين بازار بر اساس سفارش هاي خريد و فروش (عرضه و تقاضا) اوراق بهادار تعيين مي شود. تمام سفارش هاي خريد و فروش اوراق بهادار از اقصي نقاط كشور به محل بورس در سال، و با توجه به حجم عرضه و تقاضا، قيمت سهام تعيين مي گردد كه اين وظيفه از طريق خبرگان مالي اعمال مي شود. خبرگان مالي اطلاعات مورد نياز براي قيمت گذاري را بر اساس مدل هاي قيمت گذاري كه بر پايه مفروضات صحيح و مطابق بازار طراحي شده است، بدست مي آورند.
يك بازار كارآ بايد اين امكان را فراهم سازد كه بر اساس اطلاعات منتشر شده در بازار، اوراق بهادار مورد ارزيابي هميشگي قرار گيرد و آثار آن در قيمت اوراق بهادار منعكس گردد؛
به عبارت ديگر، در بورس اوراق بهادار قيمت اوراق بهادار نسبت به تحولات و رويدادهاي مختلف حساسيت نشان مي دهد.
هدف اين تحقيق بررسي چگونگي تعيين قيمت پايه سهام تازه پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و چگونگي كنترل قيمت سهام توسط بورس است. در كشورهاي ديگر، شركت هايي كه قصد فروش سهام به عموم را دارند براي عرضه سهام به عموم و تعيين ارزش سهام از خدمات مؤسسات مقيد سرمايه و يا بانك هاي سرمايه گذاري (Investment banking firm) استفاده مي كنند.
اما در ايران مسئوليت تهيه قيمت پايه بر عهده سازمان بورس اوراق بهادار تهران است. متأسفانه عدم رعايت كامل مباني علمي در قيمت گذاري سهام و اعمال نظر نهادهاي دولتي عرضه كننده سهام باعث گرديده كه قيمت تعيين شده براي سهام، ارتباط نزديك و سيستماتيكي با ارزش اينگونه سهام نداشته باشد.