مبانی نظری اپیدمیولوژی صرع، بیماران مصروع ، بیماری صرع

- مقدمه ای از صرع: 

صرع یکی از شایعترین اختلالات عصبی در انسان می باشد . بر اساس آمار مبتلایان به صرع در دنیا ، تقریباً در هر 200 نفر از افراد جامعه یک نفر و در کودکان از هر 200 نفر کودک ، سه کودک به این بیماری دچار می شوند . میزان وقوع حملات صرع در سال های اولیه زندگی بیش از زمان های دیگر است . (1)

امروزه اساس درمان بیماری صرع ، دارو درمانی است و طیف وسیعی از داروها با ساختار شیمیایی مختلف در درمان بیماران مصروع مورد استفاده قرار می گیرد .

علی رغم اینکه در 70 درصد بیماران دارو درمانی منطقی و مناسب قادر به کنترل تشنّجات صرعی است ولی با این وجود عوارض جانبی شدید ناشی از مصرف طولانی مدت این داروها ( که جهت کنترل حملات تشنجی در این بیماران الزامی است .) از یک طرف ، مسمومیت حاد ناشی از مصرف بیش از حد داروهای ضد صرع در بیماران به علل مختلف و مسمومیت مزمن ناشی از مصرف داروها ، بروز مقاومت دارویی در 10 – 30 درصد بیماران مصروع ، گرانی پاره ای از داروهای ضد صرع ، نیاز به آزمایشات مکرر پاراکلینیکی جهت اطمینان از سلامت دستگاه هایی نظیر کلیه ، کبد و مغز استخوان و.... مصرف طولانی مدت داروهای ضد صرع ، ایجاد تغییرات رفتاری و بروز اختلالات یادگیری در افرادی که به صورت طولانی مدت از این داروها مصرف می کنند ، پایین بودن ایندکس درمانی پاره ای از این داروها ، از جمله عوامل مهمی می باشند که نیاز به داروهای ضد صرعی با کارآیی بالاتر و اثرات جانبی کمتر را اجتناب ناپذیر می نماید . نگاهی کوتاه به تحقیقات به عمل آمده در سالیان اخیر در زمینه طراحی ، سنتز و کار آزمایی بالینی مواد شیمایی با اثرات بالقوه ضد تشنجی و یا داروهای ضد صرع جدید همگی موید این نظریه می باشند .

بیماری صرع از جمله چند بیماری معدودی است که بشر در شناخت آن کمتر به بیراهه رفته است . در تمدن قدیم به خصوص در بین النهرین و بابل این بیماری کاملاً شناخته شده بوده است . بقراط حکیم در تعریف صرع چنین نوشته است : « صرع عبارت است از اختلال عمل مغز . » (2)

مفاهیم جدید راجع به صرع در سال 1870 به وسیله آقای Gowers Jackson بیان گردید . همچنین کشف الکتروآنسفالوگرافی در سال 1929 به وسیله آقای Hans Berger باعث پیشرفت های تازه ای در شناخت هر چه بیشتر این بیماری گشت . وی صرع را چنین تعریف کرد :

« صرع عبارت است از تغییر ناگهانی اختلاف پتانسیل بین داخل و خارج غشاء سلول های مغزی »

در سال 1959 ، Strauss اظهار داشت : « صرع حالتی است که در آن عمل مغز مختل گردیده است و به وسیله حملات متناوب که دال بر اختلاف در کار مغز است مشخص می گردد که به همراه این اختلال می توان تغییراتی را در رفتار و روند تفکر ملاحظه کرد . » (1)

صرع یک بیماری است که از زمان‌های باستان شناخته شده است و در مجموع القوانین حمورابی (2080 سال پیش از میلاد مسیح)، اسناد چینی‌های باستان و در کتب مقدس یهودیان به آن اشاره شده است. قرن‌ها پیش از میلاد مسیح یونانی‌ها با آن آشنا بوده و آن را بیماری مقدس می‌نامیدند. مردم روم آن را ناخوشی مجلسی و حملات صرعی را هشداری از طرف خداوند می‌دانستند. انجیل درمان‌های متعددی را برای بیماران صرعی توسط عیسی مسیح ثبت کرده است  و در قرون وسطی بیماری افتادن نامیده می‌شد. بسیاری از چهره‌های مشهور  تاریخ از بیماری صرع رنج می‌برده‌اند.سقراط،الکساندرماگنوس،ژولیوس سزار ،پولس حواری،لوتر،ناپلئون،دیکنز،داستایوفسکی،وان‌گوگ، پکانینی، فلوبر، نوبل،هندل و بایرون.