در 35 اسلاید قابل ویرایش
استاد رضا مرادی غیاث آبادی ، درسال1345در تهران به دنیاآمد.
استاد درس خوانده ی رشته ی شرق شناسی - گرایش اختر شناسی - و دوره ی دکتری باستان شناسی - گرایش اخترباستان شناسی - است
وی مولّف مستقل 30 عنوان کتاب و 150 مقاله است؛ ک تابهای اثرگذار و بدیعی چون: اوستای کهن و فرضیه هایی پیرامون نجوم شناسی بخش های کهن اوستا ، مهاجرت آریاییان و چگونگی آب و هوا و دریاهای باستانی ایران، کتیبه ی داریوش در بیستون، سالنامه کورش و نبونید،
کارهای استاد رضا غیاث آبادی
راهنمایی های زمان جشنهای ملی ایران باستان، بناهای قدیمی و نجومی ایران و تاثیر باورداشت های کیهانی بر نگاره های باستانی گوی بالدار و ... همچنین ایشان واضع نظریه ی کاربری تقویمی بناهای باستانی درایران نظیر: چارطاقی نیاسر و سکوهای 3گانه ی مجاور زیگورات چغار زنبیل، که حاصل سالها مطالعات میدانی و حدود 10 ها هزارکیلومتر سفر در ایران بوده است، می باشند.
چارتاقی نیاسر
چارتاقی نیاسر، بنایی باستانی از اواخر عصر اشكانی و یا اوایل عصر ساسانی است. این بنا جزو كهنترین و بزرگترین نمونههای چارتاقی ایران و سالمترین آنها است
بنا با قاعدهای مربعشكل، اما درواقع ذوزنقهای با اضلاع تقریبی 12 متر است كه برای ساخت آن تنها از سنگهای آهكی رسوبی و ملات گچ استفاده شده است. سبكی سنگهای متخلخل و سختی اندك و انعطافپذیری ملات آن، موجب تحمل زمینلرزهها و پایداری بنا در عمر نزدیك به دوهزار سال آن شده است. چهار سوی این بنا همانند دیگر چارتاقیها كاملاً باز بوده و هیچگونه در یا پنجره و بازدارندههای دیگری برای ورود به آن، وجود نداشته است
تا مدتها بر پایه روایتهای داستانگونه كتاب (قمنامه) احتمال داده میشد كه این بنا آتشكدهای از زمان اردشیر ساسانی باشد؛ اما تاكنون شواهد باستانشناختی و منابع مكتوب آنرا تائید نكرده است
از این بنا نخستین بار توسط هوتوم شیندلر گزارشی مختصر منتشر شد و سپس آندره پ. هاردی بررسی كوتاه مدتی پیرامون آن انجام داد كه در مجموعه "آثار ایران" توسط آندره گدار منتشر شد. گدار در توضیح گزارش شیندلر، كاركرد آتشگاهی این بنا را رد میكند. در سال 1380 كاربرد این بنا و نیز دیگر چارتاقیهای ایران، بهعنوان یك تقویم آفتابی یا شاخص اندازهگیری زمان با استفاده از تغییرات میل خورشید، توسط رضا مرادی غیاثآبادی شناسایی شد.
کارکرد چارتاقی نیاسر
در چارتاقی نیاسر کاشان سازوکاری اندیشیده و ساخته شده است که چند هنگام سالیانه را بتوان با دیدار طلوع خورشید از میان روزنههای تشکیل شده در میان اضلاع داخلی پایههای بنا تشخیص داد. این چارتاقی، تنها نمونه سالم باقیمانده از میان دهها چارتاقی ایران است که پس از حدود دو هزار سال، همچنان کاربری تقویمی و رصدی خود را تا به امروز حفظ کرده است و میتوان از جمله در آغاز زمستان و آغاز تابستان به مشاهده طلوع خورشید از میان روزنههای ویژه آن پرداخت.
در بسیاری از تقویمهای آفتابی دیگر که این نگارنده آنها را معرفی کرده است، این امکان تنها با دیدار سایههای خورشید بامدادی فرا دست میآید؛ اما در چارتاقی نیاسر علاوه بر سنجش دقیق زمان از طریق سایههای ایجاد شده در میان پایههای چندگانه داخلی بنا که در حکم یک آفتابسنج دقیق هستند؛ میتوان قرص خورشید را نیز از روزنه ویژهای که رو به سوی محل طلوع خورشید در انقلاب زمستانی و انقلاب تابستانی دارد، تماشا کرد.
در نزدیکی چارتاقی نیاسر، نمونهای از یک ساعت آفتابی کهن نیز وجود داشته است که متأسفانه در سالیان اخیر منهدم شده است. این ساعت همراه با چارتاقی، مجموعهای کامل از ابزارهای زمانسنجی را فراهم کرده بودهاند
علوم انسانی