30 اسلاید
عدس از قدیمی ترین منابع غذایی گیاهی بشر است و عمر آن به قدمت تاریخ كشاورزی است. از عدس هم در قرآن (سوره بقره آیه 61) و هم در انجیل نام برده شده است. وجود بقایای دانه های عدس در مقابر مصری به 2300 سال قبل از میلاد مسیح می رسد. كشت آن در مصر، جنوب اروپا و غرب آسیا در قدیم رواج داشته و از این مناطق بعداً به شمال اروپا، هندوستان، چین و بطرف غرب تا اتیوپی پراكنده گردیده است.
كشورهای عمده تولید كننده عدس در دنیا عبارتند از هندوستان، تركیه، سوریه، پاكستان، اسپانیا و بنگلادش. در ایران كشت عدس بیشتر به استانهای شمال غربی و غرب كشور اختصاص یافته است.
منشاء عدس به نظر می رسد از كشورهای شرق مدیترانه مثل آسیای صغیر، یونان و مصر باشد كه از آنجا به طرف هند گسترش یافته است. كشت آن بعداً در اروپا، آفریقا و آمریكا رواج یافته است.
كلیات گیاه شناسی
عدس یكی از حبوبات است كه از قدیم الایام در اكثر نقاط دنیا كشت می شده است . گیه شناسان اعتقاد دارند كه عدس حتی قبل از تاریخ نیز وجود داشته است . عدس از نظر مقدر پروتئین بسیار غی است و دربین گیاهان فقط لوبیای سویا بیشتر از عدس پروتئین درد .
عدس گیاهی است یكساله كه ارتفاع آن بیش از 30 سانتیمتر نیست . برگهای آن دارای 6 تا 14 برگچه می باشد كه در انتهای آن پیچك قرار درد . گلهای عدس رنگ سفید و دارای رگه هایی به رنگ بنفش است . میوه آن غلاف كوچكی است و معمولا در هر غلاف 1 تا 3 عدس وجود دارد .
کشاورزی