جوش پذیری فولادهای ساختمانی
به طور کلی تمام فولادهای ساختمانی قابل جوشکاری با قوس الکتریکی هستند و میزان جوش پذیری هر کی از آنها بستگی به سهولت جوشکاری دارد. ولی یک فولاد وقتی درصد جوش پذیر تلقی می‌شود که جوشکاری آن به سهولت و بدون توسل به راه حل‌های خاص، انجام گیرد و درز جوش شده از هر لحاظ هم ارز مقطع دست نخورده مجاور خود باشد. جوش پذیری فولادهای ساختمانی کیفیت ذاتی است که از طرفی تابع ترکیب شیمیایی و کیفیت متالورژی فولاد و از طرف دیگر تابع ضخامت ورقهای مورد اتصال و تشن‌هایی است که در موقع جوشکاری به وجود می‌آید.
عدم کفایت جوش پذیری به صورت ترک خوردگی فلز مبنا در مجاورت جوش درز ظاهر می‌شود. تمام فولادهای ساختمانی تحت شرایط مناسب، جوش پذیر هستند ولی بعضی از آنها برای انجام سریع جوشکاری مناسب‌تر هستند. در جوشکاری ورقهای ضخیم ترکیب شیمیایی آنها از لحاظ سرعت جوشکاری بسیار اهمیت دارد زیرا در جوشکاری این ورق‌ها از شدت جریان زیاد استفاده می‌شود که در نتیجه لبه‌های درز به مقدار زیادی ذوب شده وبا فلز مذاب حاصل از الکتورد مخلوط می‌شود.
البته فلز جوش را می‌توان از طریق کنترل ترکیب مغز الکترود کنترل نمود ولی فلز ورق مورد جوشکاری نیز باید ترکیب قابل قبولی داشته باشد.
مراحل جوش پذیری فولادهای ساختمانی
جوش پذیری فولادهای ساختمانی در سه مسئله زیر خلاصه می‌شود.
1- سهولت انجام جوشکاری
2- حصول کیفیت مطلوب در اتصال جوشی
3- ایجاد نکردن هزینه های اضافی
| قيمت فايل: | 6500 تومان |
|---|---|
| تعداد اسلايدها: | 30 |
| خريد فايل از سايت مرجع |