مقدمه
انسان موجودی است مركب از جسم و روان كه هریك از این دو بعد نیاز به توجه و مراقبت دارند تا در زندگی مبتلا به بیماری نشوند، اگرچه بیماریهای جسمی تا حد زیادی قابل معالجه هستند لكن در بیماریهای روانی به سادگی امكان تشخیص و درمان میسر نمیباشد بنابراین مسئله پیشگیری از ابتلا به بیماریهای روحی و روانی از اهمیت خاصی برخوردار است به همین دلیل یكی از اهداف مهم هر جامعه ای پرورش انسانهایی است كه علاوه بر بهرهمندی از سلامت جسمی از سلامت روانی نیز برخوردار باشند به یقین میتوان گفت كه سلامت روانی افراد یك جامعه برای بهزیستی، رفاه اجتماعی و سازش منطقی با پیشآمدهای زندگی لازم و ضروری میباشد (اسلامی نسب، 1372).
امروزه تعداد و توزیع افرادی كه در دنیا از بیماریهای عاطفی به صورت جدی رنج میبرند بسیار فراوان است و امكانات فردی و اجتماعی به هیچوجه جوابگوی درمان تكتك این افراد نمیباشد. بعلاوه پیامدهایی كه این بیماریها در زمینه اجتماعی، آموزشی، فرهنگی و اقتصادی با خود همراه میآورند، زیانبار و غیرقابل كنترل و جبرانناپذیر می باشد و یكی از عوامل و نیرویهایی كه به رفتار فرد شكل میدهد، تحرك و ورزش است(احمدی، 1368).
گوشهگیری و انزواطلبی یكی از اختلالات روانی است كه مفهوم آن طی سالیان متمادی مورد بحث بوده و درهمه ابعاد گسترش یافته است. درحال حاضر یكی از شایعترین اختلالات روانی در جوامع بشری می باشد.
گوشهگیری باعث كاهش عملكرد مفید افراد و مخدوش كردن بهداشت روانی میشود. از جمله دورههایی كه درآن شیوع بیماریهای روانی، از جمله انزواطلبی مشاهده میشود، دوران حساس نوجوانی است. ورزش و فعالیتهای بدنی مختلف همواره بعنوان وسیلهای مناسب جهت سالم سازی جسم و روان وایجاد نشاط در انسان بكار گرفته شده است (آزاد، 1372).
دانشآموزان به عنوان نسل آیندهساز، یكی از سرمایههای بنیادی جوامع امروزی و یكی از اركان اصلی آموزش و پرورش جدید محسوب میشوند. هرگونه توجه به كیفیت رشد و بالندگی، سازگاری فردی و اجتماعی آنان از اهمیت ویژهای برخوردار است (اسلامی نسب، 1373).
با توجه به مطالب ذكر شده این تحقیق برآن است تا تأثیر بازی فوتبال و ورزش پیادهروی را بر میزان انزواطلبی دانشآموزان پسر دوره متوسطه مورد بررسی قرار دهد.
پزشکی