بشر از ابتداي خلقت كه از مواهب طبيعت استفاده مي كرده، در مورد جنگل سه مرحله را پشت سر گذاشته است. در مراحل اوليه كه زندگي بدوي داشته براي احتياجات خود به نابود كردن جنگل ها به صورت بي رويه پرداخته، و در مرحله شباني براي چراي دام و ايجاد زمين زراعتي به قطع درخت اقدام نموده و در آخرين مرحله كه اهميت اين سرمايه خدادادي بر آن مسجل شده به بهره برداري اصولي از آن پرداخته است و در اين مرحله گاهي احساس نموده كه با كاشت درخت و جنگلكاري مي تواند اشتباهات گذشته را جبران نمايد و يا به دلايل اقتصادي اقدام به جنگل كاري نموده است در كشور ما نيز آئين درخت كاري يكي از سنت هاي باستاني بوده و حكام ايران فراميني براي درختكاري و حمايت از آن صادر مي كردند. ولي بعد از طي زمان و هجوم طوايف بيگانه به اين سرزمين مجالي براي اقدام به اين اصل انساني باقي نمانده، تا آنجا كه اقوام بيشماري در طي قرون گذشته از شرق و غرب به تاخت و تاز در اين سرزمين پهناور پرداخته اند و بدون هيچ گونه دلسوزي به قطع اشجار اقدام نمودند