كاربرد هزینه یابی بر مبنای فعالبت برای بهبود عملكرد

با مطالعه این فصل، كاربرد هزینه یابی بر مبنای فعالیت را در موارد زیر فرا می گیرید:

• شناسایی، اندازه گیری و بهبود عملكرد؛
• به عنوان ابزاری برای تجزیه و تحلیل سودآوری راهبردی (یعنی، تعیین این كه كدام یك از محصولات، خدمات یا مشتریان سودآورتر است)؛
• تحصیل مزیت رقابتی در بازار (برای مثال از طریق بهبود فرایندهای غیركارای تولیدی و جلوگیری از تصمیمگیریهای اشتباه در زمینه ساخت یا خرید)؛
• اتخاذ تصمیمات قیمتگذاری و بازاریابی موفق تر؛
• بهبود عملكرد عملیاتی و برنامه های پیشرفته برای بهبود مستمر.

شناخت اقتصادی یك واحد تجاری – آنچه عامل عملكرد است و رقابت تجاری را موجب می شود- امروزه اهمیت حیاتی تری نسبت به گذشته دارد. رقابت جهانی، تغییرات فن آوری و صرفه جویی در مقیاس از جمله عواملی است كه موجب شده تا بسیاری از صنایع نحوه رقابت خود را مورد بازسازی و تجدید نظر قرار دهند.

اغلب شركتهایی كه برنامه های مذكور را اجرا كرده اند، هزینه یابی بر مبنای فعالیت را برای اندازه گیری موفقیت یا عدم موفقیت برنامه های مزبور مورد استفاده قرار داده اند. پیوند دادن هزینه یابی بر مبنای فعالیت و برنامه های بهبود مستمر، مبنای مهمی برای رقابت است.

همانند یك معمار كه كارش را با نقشه شروع می كند، پیاده سازی سیستم هزینه یابی بر مبنای فعالیت با هدفی فراگیر و یك طرح كلی، شامل موضوعات راهبردی سازمان، شروع می شود. این موضوعات كلیدی نهایتاً‌ به پیاده سازی هزینه یابی بر مبنای فعالیت منجر می شود.