براساس محدوده جغرافيائى
جهانگردى بينالمللى و گردشگرى داخل کشور بينالمللى و داخلى از ديدگاه سازمان جهانى جهانگردي، جهانگردى بينالمللى با گردشگرى داخلى (Internation tourism) متفاوت است و به محدودهٔ مرزى کشور مربوط مىشود. ولى اين بدان معنى نيست که هر مسافر بينالمللي، يک بازديدکننده تلقى شود. مسافر کسى است که براى خارج شدن از محل سکونت خود، سفر مىکند؛ براى مثال کارگرى که براى کار از مرز خارج مىشود بازديدکننده محسوب نمىشود. جهانگردى بينالمللى هميشه، در وهله اول، از نظر اقتصادى مدنظر قرار مىگيرد، زيرا اين شکل گردشگرى نقش مهمى در بازرگان و جريان ارزى ملتها بازى مىکند.
گردشگرى داخلى نيز تحتالشعاع جهانگردى بينالمللى است، با وجود اين تصور بر اين بود که اينگونه مسافرتها اثر بينالمللى ندارند و آمارهاى تجارى همان کشور مربوط بوده و اهميت دارند. بديهى است که اين دو گردشگرى رابطه تنگاتنگى با هم دارند. مسافران تحت تأثير شرايط محيطى قرار مىگيرند، و با توجه به عوامل خارجى مانند رشد نسبى درآمد واقعي، تفاوت قيمت بين کشورها و سياست بينالملل، مسافرتهاى داخلى جاى خود را به جهانگردى بينالمللى مىدهند و يا برعکس. در چند دههٔ گذشته، در بسيارى از کشورهاى غربى روزهاى تعطيل تبديل به سفرهاى بيرون شهرى شدهاند و اين به علت بالا رفتن استاندارد زندگى و کسب درآمدهاى اضافى است؛ در حالى که در کشورهاى در حال توسعه گردشگرى داخلى افزايش يافته است.