كودكي مبتلا به ADD تلقي مي گردد كه داراي علائمي از بي توجهي مانند: ناتواني در به انجام رسانيدن كارهايي كه شروع كرده، ناكامي در گوش كردن (عدم درك صحيح از مطالب به صورت شنيداري)، حواسپرتي، مشكل در تمركز و بازماندن از فعاليت هاي مربوط به يك بازي، و رفتار تكانه اي نظير: (عمل بدون تفكر، مرتباً از كاري به كار ديگر پرداختن، مشكل در سازماندهي، نياز به مراقب، مرتباً از كلاس خارج شدن و ناتواني در يك جا ماندن) باشد.
اختلال نقص در (ADD)
اختلال نقص در توجه يكي از مواردي است كه در اغلب ناتواني هاي يادگيري همراه و يا بدون پرفعاليتي ديده مي شود. در سومين راهنماي تشخيص و آماري بيماري رواني (DSMIII) (انجمن روان پزشكي آمريكا 1980) از اختلال نقص در توجه (ADD) اصطلاحاً به عنوان كمبود نامناسب توجه مربوط به رشد (بي توجهي) همراه با ضعف در كنترل كتانه ها ياد شده است