درس رياضي ، يكي از اركان مهم تدريس و يكي از پايه هاي بنيادين در سطوح مختلف تحصيلي مي باشد كه مقدمه ورود به سالهاي بعدي براي نيل به اهداف مهم جامعه مي باشد كه هر زمان بـايد مورد اهميت خاصي از سوي معلمين و دست اندركاران آموزش و پرورش در تمامي پايه ها و مراكز قرار گيرد كه با شاخص قرار دادن اين درس ، انتظار مي رود جوامع در سالهاي آتي نه تنها در اين درس به مشكلي برخورد نكرده باشند بلكه بتوانند از عهده انجام مسئوليتهاي محوله در رابطه با اين درس برآيند . با اين مقدمه كوتاه مي خواهم در تحقيق خود از علل ضعف دانش آموزان ابتدايي در درس رياضي بپردازم كه اميدوارم كه مورد اهميت قرار گيرد.
در پژوهشي كه در چند مدرسه ابتدايي و چندين كلاس ، علي الخصوص كلاس خودم ، كلاس پنجم مدرسه ابتدايي وحدت شهرستان پارس آباد به انجام رسانده ام به نتايجي برخورد كرده ام كه ذكر آن در اين مطلب خالي از لطف نمي باشد.
« حدود شش سال است كه در كلاس پنجم در دوره ابتدايي به تدريس اشتغال دارم . در اين مدت درس رياضي چندان به نظر من پرنشاط و فعال نيست. از روشهاي مختلف تدريس و از وسايل كمك آموزشي و رسانه اي مختلفي براي تدريس اين درس استفاده مي كنم و در اين ميان از اولياي دانش آموزان و كتابهاي مختلفي كه در اين زمينه باشد كمك گرفته ام. پس از تدريس درس مربوطه ، از تك تك دانش آموزان يا بصورت گروهي به نوبت و از روي دفتر اسامي مي خواهم پاي تخته بيايند تا تمرين مربوط به درس امروز را حل كنند . دانش آموزان هم اين كار را انجام مي دهند و من هم به طور نظري و هم از جنبه ي عملي نمره اي براي آنها منظور مي كنم