پرسشنامه تشخیصی اختلالات خوردن استیک و همکاران با نمره گذاری، روایی و پایایی

پرسشنامه تشخیصی اختلالات خوردن (EDDS)(استیک و همکاران، 2001) یک پرسش نامه 22 آیتمی می باشد که بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری را بر اساس ملاک های DSM-IV (انجمن روانپزشکی آمریکا-1994) اندازه گیری می کند. این مقیاس شامل ترکیبی از نمرات لیکرتی، نمرات دو بخشی، نمرات فراوانی و سوالات باز پاسخ مثل قد و وزن می باشد. اولین آیتم 4 سوالی مقیاس های نگرشی بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی در سه ماه گذشته مثل ترس از چاقی و بیش ارزیابی وزن بر روی یک مقیاس هفت نقطه ای می باشد که از صفر (اصلا) تا 6 (به مقدار زیاد) درجه بندی شده است.

چهار آیتم بعدی فراوانی مصرف مقدار زیادی غذا با تمرکز بر تعداد روزها در هر هفته در طول 6 ماه گذشته (اختلال پرخوری) و تعداد روزهای هر هفته در طول 3 ماه گذشته (پرخوری عصبی) را اندازه گیری می کند، نتایج این 4 آیتم فراوانی رفتارهایی را که به عنوان اجزای پر خوری در طول 3 ماه گذشته استفاده می شوند را ارزیابی می کند که شامل استفراغ کردن، استفاده از ملین ها و مسهل ها، روزه گرفتن و تمرینات شدید می باشد. نهایتا از شرکت کنندگان درخواست شد تا قد و وزنشان را یادداشت کنند و به دو سوال درباره دوره های قاعدگی از دست رفته و مصرف قرص های ضد بارداری پاسخ دهند.

مقیاس تشخیصی اختلالات خوردن شامل یک مقیاس تشخیصی و یک مقیاس نشانه های ترکیبی می باشد، مقیاس تشخیصی برای بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری استفاده می شود. نمرات نشانه های ترکیبی سطوح کلی آسیب شناسی خوردن را نشان می دهد و نمرات برش برای تفکیک افراد با آسیب شناسی خوردن از گروه کنترل به کار می رود. نمرات نشانه های ترکیبی اختلالات خوردن به وسیله ی استاندارد سازی و جمع بندی نمرات تمام آیتم ها محاسبه می گردد (به جز آیتم هایی که در مورد وزن، قد و مصرف قرص های ضد بارداری سوال می نماید). برای نشانه های ترکیبی، نمره برش 16.5 به طور رایج برای تشخیص بیماران بالینی از گروه کنترل به کار می رود. هم چنین به دلیل عدم استفاده قبلی از این پرسش نامه در ایران، پایایی و روایی این مقیاس در این تحقیق محاسبه گردید.