طلاق (رجعي)مطلقه رجعيه، زوجيه حقيقي يا زوجه حكمي
طلاق تنها حلال شرعي است كه خود خداوند هم چندان آن را دوست نميدارد و يكي از حقوق شرعي و حلال زوجين محسوب ميشود. اين حق موضوعي مهم است كه با جاري ساختن آن _طبق روايات و احاديث_ عرش الهي به لرزه ميافتد.در اين نوشتار تلاش ميشود تا اين حكم شرعيِ حلالِ نه چندان مطلوب شرع و عرف مورد شناسايي قرار گيرد.
طلاق به دو دسته بائن و رجعي تقسيم ميشود. منظور از طلاق بائن طلاقي است كه در قبال آن شوهر نميتواند دوباره به نزد همسر خود بازگردد. به بيان ديگر، با اجراي صيغه طلاق، زن و شوهر از داشتن رابطه و علقه زوجيت منع ميشوند و در صورتي كه بخواهند بار ديگر اين رابطه برقرار گردد، بدون داشتن موانع بايد صيغه عقد ازدواج جديدي ميان آنها جاري شود.
اما در طلاق رجعي مرد ميتواند تا زماني كه عده پايان نيافته، بدون انشاي عقد نكاح جديد به همسر خود رجوع نمايد. به چنين طلاقي، طلاق رجعي و به چنين زني مطلقه رجعيه گويند. بازگشت مرد به سوي همسر خود در چنين طلاقي ممكن است با اداي لفظ يا انجام فعلي صورت گيرد.