چارچوب نظری و پیشینه پژوهش رویکردهای درمانی

درمان های انسان گرا که راجرز( 1961- 1980)آن را ابداع کرد، مردم را به خودشناسی و حرکت به سوی کمال وا می دارند. درمان های انسان گرا بر ظرفیت های خود شفا دهنده انسان اصرار دارند. درمان مراجع محور، یک نوع درمان انسان گرا است. درمانگر در این درمان با ایجاد جوی گرم و حمایت آمیز، خود پنداره مراجع را اصلاح کرده و به او کمک می کند در باره مشکلاتش بینش پیدا کند. درمان مراجع محور بیشتر بر تأملات شخصی مراجع تاکید دارد(هیل ، 2000).رابطه درمانگر و شخص، جنبه مهم درمان است. درمانگر باید رابطه ای بسیار شخصی با مراجع برقرار کند.

توجه مثبت نا مشروط: درمانگر برای رها کردن شخص از قید توقعات جامعه به توجه مثبت نا مشروط متوسل می شود و محیطی گرم و دلسوزانه فراهم می آورد و هرگز مراجع را رد نمی کند. موضع مراجع هم بی رهنمودی است، یعنی مراجع را به سوی افشای چیز خاصی هدایت نمی کند. درمانگر به مشکلات مراجع همدلانه گوش می دهد و او را وا می دارد توجه مثبتی به خودش نماید، ارزیابی مستقلی از خودش به عمل آورد و مستقل تصمیم بگیرد. البته درمانگران مراجع محور همیشه رفتار شخص را تایید نمی کنند.خلوص(همخوانی): که به مراجع اجازه می دهد احساسات درمانگر را حس کند و تصور نکند، درمانگر احساساتش را از او مخفی می کند. گوش دادن فعال: که توجه کامل به سخنان و منظورهای شخص است. یکی از راههای افزایش گوش دادن فعال این است، که درمانگر، سخنان و اعمال مراجع را بازگو کرده و از آنها حمایت کند (سانتراک، 2003).

فهرست مطالب

2–1-3. رویکردهای درمانی 7
2–1-3-1. رویکرد شناخت درمانی 7
2–1-3-1 -1. تغییر دادن طرحواره ناسازگار 9
2–1-3-2. رویکرد درمانی روانکاوی 11
2–1-3-3 رویکرد درمانی انسان گرا 12
2–1-3-4. رویکرد گشتالت درمانی 13
2–1-3-5. رویکرد رفتار درمانی عقلانی عاطفی 14
2–1-3-6. دیدگاه بلت در باره درمان کمال گرایی 14
الف) پژوهش های مرتبط با باورهای معرفت شناختی 16
ب) پژوهش های مرتبط با باورهای معرفت شناختی و متغیرهای مربوطه. 24

پیشینه تحقیق
تحقیقات خارجی
تحقیقات داخلی

منابع و مآخذ
منابع فارسی
منابع انگلیسی