مهارت های اجتماعی و عوامل موثر در اجتماعی شدن با رویكرد جدید در تدریس مهارت های اجتماعی

استرایر(2004) مهارت اجتماعی را همانند سازگاری متقابل کودک با محیط اجتماعی و در رابطه با همسالان می داند. در این مدل، سازگاری به توانایی و ظرفیت کودک در پیش بینی کردن، جذب نمودن و عکس العمل نشان دادن به نشانه های موجود یک بافت اجتماعی دارد. این نشانه ها شامل حالات عاطفی یا رفتار همسالان می باشد. در این فرایند رشد عاطفی و اجتماعی کودک دخالت دارد، توانایی کودک یا نوجوان در انتخاب رفتار مناسب و ارزشیابی در مورد روابط اجتماعی و ساختار گروه، میزان مهارت و قابلیت اجتماعی را مشخص می سازد.

روش‌های تدریس مهارت‌های اجتماعی زیر عنوان سه رویكرد نظری دسته‌بندی می‌شوند (شرطی‌سازی عامل، یادگیری اجتماعی، و شناختی ـ رفتاری) كه از لحاظ تمركز درمانی (برای مثال، تفكر كودكان، مهارت‌های حل مسئله و رفتار كودكان)و فعالیت‌های مربوط به شیوه‌های درمان (برای مثال، الگودهی و تقویت رفتارهای مناسب) متفاوت هستند چهار فرایند اساسی زیربنای روش‌های مداخله در مهارت اجتماعی را تشكیل می‌دهند. این فرایندها «متغیرهای آموزشی» نام‌گذاری شده‌اند كه شامل آموزش، تمرین، تقویت، بازخورد و فرایندهای كاهشی هستند.

فهرست مطالب
تعاریف مفهومی و عملیاتی متغیرهای پژوهش 2

مهارت های اجتماعی 5
مفهوم مهارت های اجتماعی 5
ویژگی های رفتاراجتماعی 11
عوامل مؤثر در اجتماعی شدن 12
مهارت هاي اجتماعي پايه 19
مراحل آماده سازي مهارت هاي اجتماعي 20
اجزاء تشکیل دهنده مهارت های اجتماعی 21
خصوصیات افراد دارای مهارت های اجتماعی 22
علل نقص در مهارت‌های اجتماعی 23
روش های آموزش مهارت های اجتماعی 23
رویكرد جدید در تدریس مهارت‌های اجتماعی 25
برخی از مهارت‌های اجتماعی لازم برای زندگی 29
نظر قرآن در مورد اجتماعی بودن انسان 33

جمع بندی و مدل پژوهش 44
مدل مفهومی پژوهش 46
منابع و مأخذ: 48
منابع فارسی 48
منابع انگلیسی 51