ماهیت راهبردهای زبان آموزی و بررسی روشهای سنجش راهبردهای شنیداری

این پایان نامه در مورد راهبردهای زبان آموزی و با موضوع ماهیت راهبردهای زبان آموزی و بررسی روشهای سنجش راهبردهای شنیداری می باشد. برای سنجش به کارگیری راهبردها دو روش عمده وجود دارد که هر کدام محاسن و معایب خود را دارد: پرسش از زبان‌آموزان درباره راهبردهایی که به کار برده‌اند و مشاهده زبان‌آموزان برای دستیابی به شیوه تعامل آن‌ها با زبان (ماکارو، 2001). حتی در راهکار مشاهده، پژوهشگران معمولاً از گزارش‌های فردی مبتنی بر گذشته به عنوان مکمل استفاده می‌کنند. پرسش از فرد زبان‌آموز این فرصت را در اختیار آن‌ها می‌گذارد که فارغ از فشار پژوهشگر یا معلم افکار خود را بیان کنند. از نظر زمان‌بری نیز پرسش (در قالب مصاحبه یا پرسشنامه) نسبت به مشاهده نیاز به صرف زمان بسیار کم‌تری دارد. اما ممکن است زبان‌آموزان در بیان دقیق و درست فرآیندهای ذهنی خود با دشواری روبه رو شوند یا در این دام بیفتند که به گونه‌ای پاسخ دهند که پژوهشگر انتظار دارد یا خوشایند اوست (شاموت، 2005).

سنجش راهبردهای شنیداری زبان دوم نسبت به سنجش راهبردهای خواندن و نوشتن چالش بیش‌تری را برمی‌انگیزد، زیرا در مهارت‌های خواندن و نوشتن زبان‌آموزان فرصت بیش‌تری برای اندیشه کردن درباره فرآیندهای ذهنی خود و بیان آن دارند. حین فعالیت شنیداری برای کسب اطلاعات درباره چند و چون به کارگیری راهبردها، زبان‌آموزان یا باید در جریان گفتمان شنیداری وقفه ایجاد کنند و بگویند در آن لحظه بخصوص چه فرآیندی را به کار گرفته‌اند و یا باید برای گزارش به کارگیری راهبردها به حافظه خود تکیه کنند که فرآیندی مبتنی بر گذشته است. هر دو روش مسئله ساز است. در روش اول در روند درک زبان‌آموزان از متن خلل ایجاد می‌شود و درباره این که چه راهبردهایی را به کار برده‌اند یا در روند به کار بردن هستند، دچار اشتباه می‌شوند. روش دوم باعث می‌شود فرآیندهایی را که به کار برده‌اند فراموش کنند یا آن‌ها را وارونه بیان کنند (کوهن و اسکات، 1996؛ به نقل از کلمنت، 2007). بنابراین، پژوهشگر در انتخاب روش پژوهش باید بسیار دقت کند، زیرا راهبردهای زبان‌آموزی فرآیندهایی ذهنی و درونی هستند.

شیوه بلند فکر کردن شیوه‌ای است برای تحلیل فرآیند واقعی تفکر زبان‌آموز حین فعالیت یادگیری. زبان‌آموز تشویق می‌شود در خلال فعالیت یا بلافاصله بعد از کامل کردن آن، افکار خود یا راهبردهایی را که برای انجام دادن فعالیت به کار برده است به پژوهشگر گزارش کند (شاموت، 2005). بنابراین توجه دانشجویان بر آن چه حین فعالیت رخ داده است، متمرکز می‌شود تا بر برونداد فعالیت. استفاده از شیوه بلند فکر کردن راهبردی فراشناختی است که به زبان‌آموزن کمک می‌کند از آن چه در خلال پردازش اتفاق می‌افتد و این که چه راهبردهایی موجب تقویت توجه و نگرش آن‌ها به شنیدن می‌شود به آگاهی دست یابند (اندرسن و وندرگریفت، 1996). با استفاده از این شیوه، پژوهشگر درباره نحوه عملکرد ذهن زبان‌آموز در خلال فعالیت‌های شنیداری به شناخت دست پیدا می‌کند. زبان آموز نیز از سودمندی برخی راهبردها برای انواع فعالیت‌های شنیداری باخبر می‌شود (بیکن، 1992a).

فهرست مطالب
-1-10 مفاهیم و اصطلاحات تخصصی 6
راهبردهای زبان آموزی 7
-مقدمه 7
-2-2-2تعاریف راهبردهای زبان‌آموزی 8
-2-2-3راهبردهای زبانآموزی از دیدگاه شناختی 10
-2-2-4شیوههای یادگیری و راهبردهای زبانآموزی 13
-2-2-5 طبقه‌بندی راهبردهای زبان‌آموزی 14
-2-2-6 عوامل تأثیرگذار به کارگیری راهبردها 16
-2-2-6راهبردهای شنیداری 18
-2-2-7 راهبردهای فراشناختی، شناختی و اجتماعی- عاطفی 24
-2-2-8 روش‌های سنجش راهبردهای شنیداری 27
-2-2-8-1 راهکارهای مبتنی بر گذشته (پرسشنامهها، مصاحبهها) 28
-2-2-8-2 مشاهده 29
-2-2-8-3 شیوه بلند فکر کردن 30
-2-2-8-4 شیوه روزنگاری 31
-2-2-8-5 فناوری رایانهای 32
-2-2-9 جمعبندی مطالب بخش راهبردهای زبانآموزی 32
-2-3پیشینه 34
-2-3-1 مقدمه 34
-2-3-2 رابطه بین درک شنیداری و راهبردهای شنیداری 34
-2-3-2 به کارگیری راهبردهای شنیداری، تفاوت‌ها و رفتارها 40
-2-3-3 راهبردهای شنیداری و دانش پیشین 43
-2-3-4 آموزش راهبردهای شنیداری و درک شنیداری 50
-2-3-5 تعامل راهبردها در درک شنیداری 55
کتابنامه 59