هنر و گرافیک
مینیاتور و نقاشی در دوران اسلامی تعریف مینیاتور: در فرهنگ معین آمده است: مینیاتور تصویری کوچک است که در آن ریزه کاری به کار رفته است. نوعی نقاشی خاص مشرق زمین که در آن قواعد علم مناظر و مرایا و کالبدشناسی رعایت نمیشود و رنگ جنبه تزیینی دارد و جزییات با ریزه کاریهای خاص در آن نشان داده میشود. در فرهنگ عمید آمده است: مینیاتور، نقاشی همراه با ریزه کاری و استفاده از لاجورد، طلا و آبرنگ بر روی کاغذ و یک هنر که بیشتر در مشرق زمین معمول است، میباشد. گروهی از صاحبنظران مینیاتور را کلمه ای فرانسوی مرکب از دو واژه مینیموم (کوچک) و ناتورال (طبیعت) میدانند که مجموعا به معنای طبیعت کوچک است. در معنای فلسفی مینیاتور را تصویر عالم خیال میدانند.رویین پاکباز در دایره المعارف هنر، نیز اصطلاح مینیاتور را غربی دانسته و بیان میدارد که مینیاتور برای توصیف نقاشیها و عمدتا تکچهره هایی در اندازه کوچک به کار میرفته است. اما در اصل خود به هنر مصورسازی و تذهیب کتب خطی اطلاق میشد. مینیاتورسازی تا میانه سده نوزدهم رواج داشت. مینیاتوریستها از رنگ جسمی بر روی پوست یا مقوا (متداول در سده شانزدهم) و آبرنگ روی عاج یا رنگ روغن روی فلز (متداول در سده هجدهم) استفاده میکردند. اما اطلاق واژه مینیاتور به نگارگری قدیم ایرانی نارسا و گمراه کننده میباشد. کلمات کلیدی: مینیاتور نقاشی دوران اسلامی فهرست مطالب نقاشی در دوران اسلامی 1 تعریف مینیاتور: 1 و اما نگارگری ایرانی: 3 1) خواص الادویه (خواص الاشجار ، خواص دارویی) 11 2) مقامات حریری 12 3) کلیله و دمنه: 12 مکتب تبریز (مغول) (قرن 7 و 8ﻫ.ق) 16 3) شاهنامه دموت• 21 آل مظفر ( نیمه دوم قرن هشتم _753 ﻫ.ق) 27 بغداد_تبریز یا جلایری (735_813 ﻫ.ق) 28 مکتب قزوین صفوی: 41 مکتب اصفهان صفوی: 46 فصل دیگری در تاریخ نقاشی ایران 70
