پیامدها، تدابیر و سیاست جنایی داخلی و بین المللی در قبال پدیده قاچاق انسان

حقوق
دانلود پایان نامه رشته حقوق پیامدها، تدابیر و سیاست جنایی داخلی و بین المللی در قبال پدیده قاچاق انسان مقدمه سازمان ملل متحد به موازات تصویب اسناد و مقررات بین المللی در زمینه قاچاق انسان و جرایم مرتبط با آن از جمله برده داری، ‌استثمار جنسی و ... به منظور اجرایی کردن اسناد مربوطه و آگاهی بخشیدن به ملل مختلف و دولت ها،‌ مبادرت به برگزاری کنفرانس ها و نشست هایی درسطح بین المللی و بعضاً منطقه ی خاصی از جهان می کند. این سازمان با برگزاری این کنفرانس ها اطلاعات لازم را در زمینه میزان اقبال جامعه جهانی نسبت به کنوانسیونها و سایر اسناد لازم الاجرا و ارشادی به دست می آورند و ضمناً نقاط ضعف و قوت این اسناد را بررسی می کند . 1.3.3.2.گفتار اول: برگزاری کنفرانس های بین المللی درباره زنان قاچاق زنان به منظور بهره کشی و استثمار جنسی یکی از اهداف اصلی قاچاقچیان است. به همین دلیل زنان مهمترین گروه هدف آنان را تشکیل می دهند. سازمان ملل متحد با درک این موضوع اقدامات خود را از همان ابتدای تأسیس در زمینه رفع همه اشکال خشونت علیه زنان که قاچاق انسان یکی از اشکال آشکار آن است ، ‌متمرکز کرده است . نگرانی اساسی دیگر سازمان ملل متحد و نهاد های وابسته به آن رفع هرگونه تبعیض علیه این قشر است. قاچاق زنان یکی از بسترهای مناسب برا ی اعمال خشونت و رفتارهای تبعیض آمیز علیه زنان است. به همین دلیل ماده 6 کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان دولت ها ی عضو را مکلف به وضع قانون به منظور جلوگیری از تمام اشکال معامله بر روی زنان و بهره برداری از روسپیگری آنها می نماید . سازمان ملل در راستای رویکرد و سیاست جنایی خود مبنی بر پیشگیری از هرگونه خشونت علیه زنان و آگاهی دادن به آنها و دولت ها، مبادرت به برپایی کنفرانس های متعددی نموده که از جمله آنها کنفرانس مکزیکوسیتی در سال 1975، کنفرانس کپنهاک در سال 1980، کنفرانس نایروبی در سال 1985و کنفرانس پکن درسال 1995 است. در تمامی این کنفرانس ها موضوع خشونت علیه زنان و از جمله قاچاق انسان مورد بررسی شرکت کنندگان قرار گرفته و در پایان توصیه هایی نیز برای بهبود وضعیت موجود ارائه شده است. به عنوان مثال در کنفرانس نایروبی توجه ویژه ای به زنان مورد سوءاستفاده، زنان قربانی قاچاق و روسپیگری اجباری شده و حمایت از زنان قربانی خشونت مورد تاکید قرار گرفته است. در قسمت ب از بند 13 برنامه عمل و اعلامیه پکن ، ‌خرید و فروش زنان و روسپیگری اجباری نوعی خشونت علیه زنان قلمداد شده است. در بند 123 همین سند جلوگیری از داد و ستد زنان و دختران در تجارت بین المللی سکس به عنوان نگرانی عمده بین المللی قید و تاکید شده، ‌شبکه بین المللی فحشا و خرید و فروش زنان یک کانون عمده جنایت سازمان یافته بین المللی است . در این سند از کشورهای مبدأ، ‌ترانزیت و مقصد و همچنین سازمان های بین المللی و منطقه ای خواسته شده تا نسبت به موارد ذیل اقدامات خود را سرعت بخشند: الف) بررسی و تصویب و اعمال کنوانسیون های بین المللی راجع به خرید و فروش اشخاص و بردگی؛ ب) اتخاذ اقدامات مقتضی در راستای مقابله با عوامل ریشه ای از جمله عواملی که خرید و فرو ش زنان و دختران را به قصد روسپی گری و دیگر صور تجارت جنسی،‌ ازدواج ها ی تحمیلی و کار تحمیلی ترغیب می نماید. همچنین تقویت قوانین موجود به منظور تأمین حمایت بیشتر از حقوق زنان و دختران و مجازات مرتکبین این جرایم از طریق اقداماتی اعم از جزایی و مدنی ؛ ج) ارتقای همکاری و اقدام هماهنگ همه مقامات و نهادهای مجری قانون به منظور متلاشی کردن شبکه ها ی ملی ، منطقه ای و بین المللی خرید و فروش زنان؛ د)تخصیص منابع به منظور تأمین برنامه های جامع که هدف از طرح ریزی آن بهبود و بازتوانی زنان قربانی خرید و فروش و بازگشت آنان به جامعه باشد؛ ه) تمهید برنامه و خط مشی های آموزشی و پرورشی و بررسی وضع قوانینی که هدف آنها جلوگیری از توریسم جنسی و خرید و فروش زنان است . 2.3.3.2.گفتار دوم: برگزاری کنفرانس های بین المللی درباره کودکان آسیب پذیری کودکان درقبال خشونت، استثمار جنسی و جسمی، قاچاق و سایر جنایات سازمان یافته، نهادهای بین المللی مربوط را بر آن داشته تا در کنار تلاش برای تصویب اسناد الزام آور و ارشادی جهت پیشگیری و سرکوب این جرایم، کنفرانس های متعددی را نیز برای پیشبرد اهداف سازمانی خود و آگاهی بخشیدن به دولت ها و همچنین ارزیابی فرآیند اقدامات انجام شده بعد از تصویب اسناد مذکور برگزار نمایند. سازمان ملل اولین کنفرانس جهانی در مورد حقوق کودک را با شرکت سران هفتاد و یک کشور جهان در نیویورک برگزار نمود. در این اجلاس، مسائل کودکان از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار گرفت . در این کنفرانس به آسیب پذیری کودکان از محیط اطراف و کودکان قربانی خشونت و استثمار نیز اشاره شده است. برآیند اجلاس مذکور تصویب اعلامیه جهانی بقاء، رشد و حمایت از کودکان و برنامه اقدام جهت اجرای اعلامیه جهانی در دهه 1990 بود، به موجب این اعلامیه که در 25 ماده به تصویب رسید سران کشورها تعهداتی را در مورد تضمین حقوق کودک در زمینه های متعدد مورد پذیرش قرار داده اند. دومین کنفرانس بین المللی جمعیت و توسعه در سال 1994 جهت بهبود ساختار جمعیتی و رشد و تنظیم جمعیت برگزار شد. موضوع کنفرانس عمدتاً بررسی روند رشد جمعیت، بهداشت و خانواده بود.اما شرکت کنندگان مسائل کودکان را به عنوان یکی از اقشار آسیب پذیر مورد توجه قرا دادند و از جمله ممنوعیت قاچاق کودکان و استفاده از آنها در فحشا و پورنوگرافی را مورد تاکید قراردادند و رهنمودهایی را جهت حمایت از آنان بیان داشتند . کنگره جهانی مقابله با سوءاستفاده جنسی تجاری از کودکان برای نیل به یک راه حل پایدار در زمینه مقابله با این پدیده شوم به ابتکار سازمان بین المللی پایان سوءاستفاده کودکان در توریسم آسیا با همکاری یونیسف از تاریخ 27 لغایت 3 آگوست 1996 در استکهلم سوئد برگزارشد. در این نشست مسائلی از قبیل پیش گیری از استثمار جنسی کودکان ،‌ فروش کودکان، جلوگیری از تولید و فروش فیلم های پورنوگرافی مورد بحث و بررسی قرار گرفت و مقرر گردید دولت ها اقدامات لازم را برای پیش گیری از این پدیده شوم اتخاذ کنند . همچنین اعلام گردید رفتار با کودک به عنوان یک کالای جنسی و تجاری و سوءاستفاده جنسی و تجاری از کودکان نوعی اعمال زور و خشونت علیه کودکان بوده و شکلی از بیگاری و برده داری نوین تلقی می شود . گستردگی اقدامات و تصمیمات سازمان ملل متحد در زمینه قاچاق انسان درخور توجه بوده و حاکی از جایگاه ویژه مبارزه با این جرم در سیاست جنایی سازمان مذکور است. لیکن به رغم اینکه سازمان ملل با عزمی راسخ درکنار تصویب اسناد مختلف برای تحریم و مبارزه با مصادیق مختلف بهره کشی از افراد ، اقدامات عملی خود را درسطح جهان گسترش داده است، این سازمان تاکنون نتوانسته نقش خود را در این راستا به خوبی ایفاء نماید. زیرا به رغم این اقدامات، ‌شاهد گسترش روز افزون این معضل در تمامی نقاط دنیا هستیم. علت این امر را می توان در پراکندگی اقدامات و تصمیمات اتخاذ شده و اسناد تصویبی سازمان دانست که باعث عدم انسجام سیاست جنایی این نهاد در قبال قاچاق انسان شده است. زیرا جامعیت و یکنواختی سیاست جنایی پیش نیاز مبارزه موثر با تمامی جرایم و از جمله قاچاق انسان است. عدم استقلال اسناد بین المللی مرتبط با قاچاق انسان مشکل دیگری است که موجب کندی مبارزه و بعضاً فقدان کارآیی آنها شده است. زیرا اسناد تصویبی درباره قاچاق انسان به جز چند سند ابتدایی که از جامعیت لازم نیز برخوردار نیستند،‌ درباره موضوعاتی مثل رفع خشونت ، تبعیض و ... هستند که در ضمن آنها یادی هم از قاچاق انسان شده است. آخرین سند تصویبی در این باره نیز که کاملترین آنهاست، به شکل یک پروتکل اختیاری منضم به کنوانسیون جنایات سازمان یافته تصویب شده که همین موضوع باعث بی نتیجه ماندن کوشش های سازمان ملل در این راستا شده است. فهرست مطالب مقدمه 1) بیان مسأله تحقیق: 8 2) اهمیت و ضرورت انجام تحقیق: 11 پیامدها، تدابیر و سیاست جنایی ملی 12 بین المللی در قبال قاچاق انسان 12 1.2.فصل اول : پیامدهای قاچاق انسان 12 1.1.2.مبحث اول: آثار شخصی 13 1.1.1.2.گفتار اول : خدشه دار شدن کرامت انسانی 13 2.1.1.2.گفتار دوم: بهره کشی جنسی 14 3.1.1.2.گفتار سوم: ابتلا به بیماری 15 2.1.2.مبحث دوم: آثار مخرب خانوادگی 16 3.1.2.مبحث سوم: آثار مخرب اجتماعی منفی 17 4.1.2.مبحث چهارم: آثار اقتصادی و سیاسی 17 بند اول: پولشویی 18 2.2.فصل دوم: نگاهی تطبیقی تدابیر ملی و فراملی در قبال پدیده قاچاق انسان و قربانیان این بزه 23 1.2.2.مبحث اول: حمایت از هویت خصوصی قربانیان 23 1.1.2.2.گفتار اول: فراملی 23 2.1.2.2.گفتار دوم: ملی 27 2.2.2.مبحث دوم: تامین سلامتی جهانی بزه دیدگان 28 1.2.2.2.گفتار اول: فراملی 28 2.2.2.2.گفتار دوم: ملی 33 3.2.2.مبحث سوم:‌جبران سلامت 34 1.3.2.2.گفتار اول: فراملی 34 2.3.2.2.گفتار دوم: ملی 40 4.2.2.مبحث چهارم: حمایت برای بازگشت بزه دیده 41 3.2.فصل سوم: سیاست های جنایی داخلی و بین المللی در قبال پدیده قاچاق انسان 45 1.3.2.مبحث اول: کنش های تقنینی 45 2.3.2.مبحث دوم: کنش های قضایی 50 1.2.3.2.گفتار اول: فحشاء در رویه قضایی 50 2.2.3.2.گفتار دوم: آدم ربایی در رویه قضایی 52 3.3.2.مبحث سوم : اقدامات آگاهی بخش نسبت به خطرات قاچاق انسان 56 1.3.3.2.گفتار اول: برگزاری کنفرانس های بین المللی درباره زنان 56 2.3.3.2.گفتار دوم: برگزاری کنفرانس های بین المللی درباره کودکان 59 4.2.فصل چهارم : نگاهی به ابعاد قاچاق انسان درجهان امروزی 63 1.4.2.مبحث اول: قاره اروپا 63 1.1.4.2.گفتار اول: ایتالیا 66 2.1.4.2.گفتار دوم : اسپانیا 68 2.4.2.مبحث دوم: قاره آسیا 69 1.2.4.2.گفتار اول : قزاقستان 71 2.2.4.2.گفتار دوم : تاجیكستان 72 3.2.4.2.گفتار سوم : تایلند 72 4.2.4.2.گفتار چهارم : اسرائیل 73 5.2.4.2.گفتار پنجم : ایالات متحده آمریكا 74 5.2.فصل پنجم : قاچاق انسان در پرتو اسناد بین المللی 80 1.5.2. مبحث اول: كنوانسیونها 80 1.1.5.2.گفتار اول: كنوانسیون منع برده داری 80 بند اول : كنوانسیون 1926 81 بند دوم: كنوانسیون 1956 81 2.1.5.2.گفتار دوم : كنوانسیون پالرمو و پروتكل دوم الحاقی به آن 83 3.1.5.2.گفتار سوم: كنوانسیون سركوب قاچاق اشخاص و بهره كشی از روسپیگری دیگران مصوب 2 دسامبر 1949 84 4.1.5.2.گفتار چهارم : کنوانسیون هر نوع تبعیض علیه زنان 88 2.5.2.مبحث دوم: کنفرانس ها 89 1.2.5.2.گفتار اول: کنفرانس نایروبی 89 2.2.5.2.گفتار دوم: کنفرانس سازمان ملل متحد درباره خشونت علیه زنان 92 3.1.5.2.گفتار سوم: کنفرانس بالی 96 2.5.2.مبحث سوم: عهد نامه ها 97 1.2.5.2.گفتار اول: مقاوله نامه بین المللی 18 مه 1904 راجع به تأمین یک حمایت موثر علیه معاملات جنایتکارانه موسوم به خرید و فروش سفید پوستان 97 2.2.5.2.گفتار دوم: مقاوله نامه بین المللی 4 مه 1910 راجع به جلوگیری از خرید و فروش سفیدپوستان 100 3.3.5.2.گفتار سوم: قرارداد بین المللی 30 سپتامبر 1921 الغای خرید و فروش نسوان و کودکان 101 حاصل سخن و پیشنهادها: 103 پیشنهادها 110 ضمائم 115 منابع: 131