بررسی دیدگاه قانون مجازات اسلامی به مجازات های بازدارنده و انعکاس این مجازات ها در قانون جدید

در این پایان نامه به بررسی دیدگاه قانون مجازات اسلامی به مجازات های بازدارنده و انعکاس این مجازات ها در قانون متأخر (مصوب 1392) اختصاص یافته است. بررسی مواردی که قانونگذار آگاهانه تمایز این مجازات ها با تعزیرات شرعی را مورد توجه قرار داده و مواردی که از این تمایزات غفلت ورزیده، مباحث این نوشتار را به خود اختصاص داده است.

علی رغم بنیان مشترک و شباهت های بی بدیل مجازات های بازدارنده و تعزیرات شرعی، میان این دو دسته از مجازات ها تفاوت هایی چه از حیث منبع صدور، چه از حیث قلمروی زمانی و مکانی و چه از حیث قواعد حاکم بر اجرا وجود. این مجازات ها در واقع مبین اراده و اختیار حکومت به عنوان نهادی انسانی و نه صرفاً الهی است که برای مواجهه با معضلات و ناهنجاری های اعضای خود جدا از اسباب و واکنش های شناخته شده شرعی نیازمند اسباب و واکنش هایی برخاسته از منطق و عقلانیت بشری نیز هست.

این اسباب و واکنش ها را ولو اینکه با تعزیرات به مفهوم متعارف شرعی هم خانواده محسوب کنیم باز هم دارای وجوه تمایز و به تعبیر بهتر نوعی استقلال شخصیتی هستند که ما را ناچار می سازد برای درک و دریافت بهتر آنها به تقسیم بندی و ساختارپردازی مجزایی بپردازیم. اما پرسش اساسی اینجاست که قانونگذار جزایی ایران در تحولات اخیر قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 تا چه حد به این وجوه تمایز وفادار بوده است؟

فهرست مطالب

قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و مجازات بازدارنده
3-1- وجوه آگاهی از تمایز
3-1-1- اسباب مجازات در تعزیرات شرعی و مجازات های بازدارنده
3-1-2- عطف بما سبق نشدن قوانین جزایی و قاعده قبح عقاب بلا بیان
3-1-3- نسخ قانون
3-1-4- عدم نسخ ماده 638 کتاب پنجم
3-2- وجوه غفلت از تمایز
3-2-1- توبه
3-2-2- مرور زمان
3-2-3- شهادت بر شهادت

نتيجه گيري

فهرست منابع