مقياس سازگاري اجتماعي به عنوان يك مقياس برآيند براي ارزيابي درمان دارويي و روان درماني بيماران افسرده طراحي شده است. در حال حاضر از اين مقياس براي سنجش سازگاري بيماران و افراد سالم به طور گسترده اي استفاده مي شود. مبناي نظري و محتواي عبارات به كاررفته در آزمون از مصاحبه ساخت دار و نمره گذاري شده گرلند براي ارزيابي ناسازگاري و مطالعات تجربي اوليه به وسيله پي كل و ويسمن در سال 1999 گرفته شده است.اين مقياس روابط بين فردي را در نقش هاي مختلف شامل احساسات ،رضايت، اختلاف و عملكرد ارزيابي مي كند. ساختار آزمون دو بعد مجزا را نشان مي دهد شش حوزه نقشي( مانند: كاري، خانوادگي) و پنج بعد از سازگاري كه براي هر كدام از حوزه نقش ها( متناسب با نقش) انتخاب شدند. مقياس سازگاري اجتماعي در ابتدا به عنوان برنامه مصاحبه تهيه و سپس به يك آزمون خودسنجي تبديل شد، نسخه خود سنجي از لحاظ ارزان بودن براي مجري سودمند است و هم چنين سوءگيري مصاحبه كننده در آن اثر ندارد. نسخه خودسنجي به وسيله پاسخ دهنده تكميل مي شود اما خويشاوندان وي نيز مي توانند آن را تكميل كنند.
هم مصاحبه و هم نسخه هاي خود سنجي شامل 42 سوال هستند كه چگونگي ايفاي نقش در 6 حوزه: كاري ( به عنوان كارمند،خانم خانه دار يا دانشجو سوالات 18-1) ، فعاليت هاي اجتماعي اوقات فراغت (سؤالات 29-19)، روابط با خانواده گسترده ( سؤالات 37-30)، نقش های همسری ( 46-38)، و والدی (50-47)، عضو خانواده (54-51) را مورد ارزيابي قرار مي دهد. در اين پرسشنامه براي روابط كاري دانشجويان خانم هاي خانه دار و افراد استخدام شده سوالات جداگانه اي وجود دارد بنابراين مقياس شامل 54 سوال نهايي است كه پاسخ دهندگان بنابر شرايط خود به 42 سوال آن پاسخ مي دهند.
براي نمره گذاري اين مقياس از دو روش استفاده شده است:
1. محاسبه نمره ميانگين: براي به دست آوردن نمره ميانگين براي هر بخش ( مانند:كار،اوقات فراغت) نمره همه عبارات مربوط به زير مقياس مورد نظر را با هم جمع كرده و بر تعداد كل عبارات مربوط به آن زير مقياس تقسيم كنيد.
2. محاسبه نمره كل: براي به دست آوردن نمره كل آزمون نمره همه سوالات را با هم جمع كرده و بر تعداد سوالاتي كه آزمودني به آنها پاسخ داده است تقسيم كنيد. نمره بالا در هر زير مقياس نشان دهنده سازگاري اجتماعي پائين آزمودني در حيطه مورد نظر است. نمره بالاي كلي نيز حاكي از آن است كه آزمودني از سازگاري اجتماعي نامطلوبي برخوردار است.
در مورد 15 بیمار افسرده همبستگی بین پاسخ های بیماران در ابراز خود سنجی و درجه بندی داده شده توسط همسر یا دیگر اطلاع دهندگان 74/0 بود . بیماران خودشان را بیمارتر از مصاحبه گر رتبه بندی کردند . نمرات خودسنجی و نسخه مصاحبه مقیاس سازگاری اجتماعی برای 76 بیمار افسرده 72/0 همبستگی داشت . توافق برای بخش های مختلف از 40/0 تا 76/0 رتبه بندی شد . توافق بین ارزیاب ها برای نسخه مصاحبه برای 31 بیمار تعیین شد ارزیاب ها به طور کامل در 68/0 همه موارد با بیش از 27/0 رتبه ها را در یک بخش با همدیگر توافق داشتند. همبستگی های ارزیاب ها در طی همه موارد به طور متوسط 83/0 بود . همبستگی های کلی آزمون حوزه های نقشی مختلف بین 09/0 و 83/0 برای اجرای مصاحبه گری مقیاس سازگاری اجتماعی درجه بندی شد . ضریب آلفای کرونباخ 47/0 و متوسط پایای بازآزمایی 80/0 گزارش شد. همچنین ضریب آلفا برای نسخه خودسنجی در پژوهشی که در ژاپن انجام شده 73/0 بوده است .
نمرات مقیاس سازگاری اجتماعی با سن ، طبقه اجتماعی ، جنس یا سابقه افسردگی قبلی (N=76) همبستگی معناداری نداشتبه عبارت دیگر نمرات آزمودنی ها دراین مقیاس از وضعیت اجتماعی – جمعیتی تأثیر نمی پذیرد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که زنان بیشتر از مردان در نسخه خودسنجی مقیاس سازگاری اجتماعی دچار اختلال هستند ولی با توجه به سن و نژادتفاوتی در نمرات مشاهده نشد . نتایج عاملی برای نسخه مصاحبه که 6 عامل را مشخص کرد : عملکرد شغلی ، اختلاف بین فردی و ارتباط منع شده وابستگی سلطه پذیر، دلبستگی خانوادگی و اضطراب. این عوامل چارچوب اساس محتوای دوبعدی آزمون را تشکیل دادند . ويسمن وهمكاران همبستگي بين اين مقياس و ديگر مقياس هاي سلامت روان را گزارش كرده اند كه حاكي از اعتبار همزمان مقياس سازگاري اجتماعي است.
| قيمت فايل: | 8000 تومان |
|---|---|
| تعداد صفحات: | 13 |
| تعداد اسلايدها: | 13 |
| خريد فايل از سايت مرجع |